Yavru ördek

Hey!.. Hayatın daima gülümseyen yüzüne bakan, ve daima gülümseyen adam; Ben de sürekli gülümserdim geçmişte!.. ... Şu an gülümsüyor olmandan bile, belki ne mühimdir biliyor musun?.. ..... Bunu öğrenmek için, şimdi beni iyi dinle. Kulağını güzelce aç, çünkü sana birkaç sırrımı vereceğim; İç içe sarmalanmış olarak... § Şu an gülümsüyor olmak kadar önemlidir; bir zamanlar gülümseyebildiğini hatırlamak ta... ..... "Bir zamanlar", bile olsa "gülümseyebilmiş" olmak kâfidir; yüzmeyi öğrenmiş olmak gibi!.. Çünkü sen, bir ördek yavrusu gibi, yüzmeyi bilerek gelmişsen hayatın ortasına kadar; bütün sular buharlaşsa bile yüzmeyi unutmuş olmuyorsun!.. Önüne çıkan ilk su birikintisi, yüzmen için bir mekândır sana, ve ortamdır... § Sırıtır halde beklemek değil elbet kastımız. Ama önemli olan; Gülümsemeye hazır kalmaktır... ..... Yıl boyu belki kimse boğulmayacaktır plajda. Ama kulede oturan bir cankurtaran, herkes için güvendir... § Sen, gülümseyebilen... Ve sen gülümsemeyi bilen biriysen; bu ne kadar güzel... Kum üstüne yayılan dalgacıklarla ebeleşenler, yüzücü değil!.. Ama, gün batıncaya kadar kule tepesinden denize bakıyor bile olsa, eğer o adam civarın en iyi yüzücüsü olmasaydı; Adına "cankurtaran" denmezdi!.. ..... Bir tebessüm, bir can kurtarıyor bazen! ... Gülümsüyor olman zaman zaman önemli olmayabilir, ama "gülümseyebiliyor olman" her zaman çok önemli... Sen, böyle güzelsin; gülümseyebildiğin için... § Sevgili ördek yavrusu; ben, önündeki havuzum!.. Bir kere de benim için gülümse!.. Ve ılık ılık sevgilerin; pembe damlalar halinde düşsün, üstüme...