Sevmek için bir sebep lâzım...

Zaman geçiyor... Ve "son"umuza yaklaşıyoruz. ..... Kimden önce? Veya kimden sonra? "Kim?" sorusu, herkesin beyninde farklı suretler belirmesine sebep oluyor. Öncelikle çevremizdekiler... En dar çerçeveden, giderek halka halka genişleyen bir "tanıdık"lar ordusu... ..... Sevdiklerimiz... Sevmediklerimiz... İki hüküm arasında yine halka halka dereceler... Az sevdiklerimiz. Varlığına tahammül edemediklerimiz... Çok sevdiklerimiz. Yokluğuna tahammül edemediklerimiz... İşte onların arasından, kalbimizdeki hükümlerle beraber, çekip gideceğiz. ..... Zaman geçiyor... Sonumuza yaklaşıyoruz. ..... Kalbimizde herkesle ilgili bir hüküm ve onun yansıması bir duygu... Ve herkesin kalbinde bizimle ilgili bir hüküm ve onun yansıması bir duygu var. Allahü teala "Birbirinizi sevin" buyuruyor ya... Çoğu zaman, sevmek, sevebilmek için şartları yeterli bulmuyoruz. "Sevmiyorum çünkü", diye başlayıp sebepleri sıralayabiliriz ve ama "Birbirinizi sevin" emrini veren ve bizi yarattığı gibi, "ölüm"ü de tattıracak olan sahibimiz, "sevmeme sebeplerimizi" haklı bulacak mı, düşünmüyoruz... Ve tersten bakmak... Tersten sorgulamak çoğu kere aklımıza gelmiyor: "Beni sevmiyorlar çünkü..." Hadi sayın/ sayalım sebeplerini... "Beni sevmiyorlar çünkü..." İşte dürüstlüğe en çok ihtiyaç duyduğumuz an... Ve kıvırmaya en fazla meyilli olduğumuz... ..... "Beni seviyorlar çünkü..." diye başlayabilir miyiz cevaplamaya... Bize önem katan sebepleri (makam, mevki, mal, güç vs...) bir kenara bırakıp, değer katan sebepleri (iyilik, merhamet, vefa, cesaret vs.) bulmaya çalışarak... ..... "Sevilecek insan" olma özelliklerini kaybettikçe, "sevmeyen" insan olmaya doğru hızlanıyoruz halbuki... Halbuki sevmek zorundayız hiç düşünmeden... Çünkü en azından bir tane ve çok önemli sebep var... Yunus'un dediği gibi: "Yaratılanı hoşgör, Yaratan'dan ötürü..." Ve üstelik zaman geçiyor; sonumuza yaklaşıyoruz...