Yokluğa sesleniş

1 Gidersin. Yokmuş, olmamış, yaşanmamış gibi yaparız... Yaparım. Aldırmadan kalbimdeki kapanmaz yaraya... Gidersin. Uğurlarım seni, ben değilmişim gibi. Kimlere el sallamadım ki bu limanda... Gözyaşı denizimde boğulurken... Ve kim bakmış ki geriye; sen bakacaksın. Gidersin. Herkesin yerine... 2 Acıyı yaşamak kolay değildir; bir anda geldiği gibi bir anda çekip gitmez... Üstünden biraz zaman geçer, alıştığını zannedersin... Hâlbuki her şey, her şey bitti zannettiğin zaman başlar... Onun nefes aldığı yerlere döndüğün zaman... Elbiseleri mesela... Gardırobunu boşaltırsın... Gömleklerini çıkarırsın yerinden... Dağıtmak için... O bir mezar doldurur... Ardından birçok boşluk bırakır... Gardırobundaki gömleklerin yeri mesela... Ne koyarsın yerine? Yerine ne koyarsın? 3 Geciken adalet gibi; Vazgeçtikten sonra bulmak, aradığımı... Sonra şikâyet edersiniz, hüznün koynundan uyanmadığım için... İçimin yangınından habersiz; Şarkılar söylersiniz... Geciken adalet gibi... *** Ben zindanım, özgürlüğü içinde tutan... Koyuversem, son nefesim olacak. *** Ve fakat açık görüşüm var, ateşime yağmur yağdıran... Açık görüşüm; aynanın derinliklerinde... Her sabah, her akşam... Çocukluğumu seyrediyorum...