Bir an göz göze geldiler...

Selim bu açık sözlü genç kızdan hoşlanmıştı. Bir sandalye çekerek oturdu Zühal'in yanına: - Madem Berberoğlu Holdingde kendimize bir yer bulabilmek için sizinle aramızı iyi tutmamız lazım, o zaman ben de yakın oturayım bari... Kahkahalar birbiri ardına patladı. Zühal'in çok hoşuna gitmişti bu davranış: - İşte budur! Bayılırım espri anlayışı yüksek olan insanlara... Sakallı genç saatine baktı: - Ben derse giriyorum beyler... Size iyi oturmalar. Birazdan ders başlayacak. Diğer genç de kalktı ayağa: - Gelmiyor musun Selim? Haydi abi... Selim omuzlarını silkti: - Dedim ya ben Zühal'e yakın olmaya karar verdim. Onu burada bırakıp bir yere gitmem. Tekrar gülüştüler. Zühal birden ciddileşti: - Dersinden geri kalma. Benim arkadaşım birazdan gelecek ve biz gideceğiz. Gerçekten, şaka bir yana sen işini yap. Benim için kalman gerekmez. Selim omuzlarını kaldırdı: - Zaten canım istemiyor, hiç ders modunda değilim. Birer çay daha içeriz senin arkadaşın gelene kadar. Olmaz mı? Eğer istemezsen o başka... Genç kız omuz silkti: - Madem istiyorsun tamam. Diğer gençler kitaplarını alıp uzaklaştılar. Zühal ve Selim yalnız kalmıştı. Bir an göz göze geldiler. Genç kız gülümseyerek baktı Selim'e: - Nişanlıymışsın galiba? Selim kaşlarını çattı. Bu konudan konuşmak istemediği hemen belli oluyordu. - Eski bir hikâye. Uzun süre önce söz falan kesildi işte. Daha nişanlanmadık. Boynunu bükerek baktı Zühal. Gözleri zekice parlıyordu. - O da burada mı okuyor? Talebe mi o da? Sıkılmıştı Selim: - Hayır, Çapa Tıp Fakültesinde. Neden şimdi bu konudan konuşuyoruz? Bir kahkaha attı Zühal: - Nedense bütün erkekler sorumluluklarından bahsedilince hep aynı tepkiyi gösteriyorlar. Ne var bunda? Konuşuyoruz işte... Selim dudaklarını ıslattı diliyle. Bir yudum çay içti: - Ben seninle ilgili bir şeyler öğrenmeyi tercih ederim ama... Muzip bir şekilde güldü Zühal. Selim'den hoşlandığı her halinden belli oluyordu... > DEVAMI YARIN