"Öldürdün mü çocuğu kız?!."

Hıdır ve babası Ökkeş gürültülü bir şekilde bahçe kapısından içeri girdiği sırada Gülbahar daha yeni uyanmıştı. Pakize bir bardak süt koymuş, biraz da peynir ve ekmek hazırlamıştı. Hıdır sert bir şekilde açtı kapıyı: - Ne oluyor yahu? Gülbahar, neredesin, kalksana... Pakize parmaklarını dudaklarına götürdü: - Şişşşt! Yavaş ol Hıdır. Kadıncağız hasta. Hıdır oldum olası Pakize'den çekinirdi. O aslında biraz mürekkep yalamış herkesten çekinirdi. Okumuş insanın yanında kendini iyice ufak hissediyordu. - Pakize Ebe! Ne oldu? - Karın doğum yaptı. Çok perişan... Hıdır'ın yüzünden bir bulut geçti. Sonra toparlanıp sırıttı: - Oğlum doğdu mu sonunda? Pakize kaşlarını çattı: - Oğlun mu? Çocuk ölü doğdu Hıdır. Kız az daha zehirleniyormuş. Bu sırada Ökkeş de dalmıştı içeriye. Ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Hıdır sinirli bir şekilde döndü babasına: - Ölü doğurmuş çocuğu. Yatıyormuş içeride. Ökkeş dişlerinin arasından anlaşılmaz bir şeyler mırıldandı. O da çekinirdi Pakize'den. Bir sigara yakıp gerisin geriye bahçeye çıktı. Hıdır ayakkabılarını çıkartıp Gülbahar'ın yattığı odaya girdi. Başucuna gidip dikildi: - Öldürdün mü çocuğu kız?!. Pakize sinirlenmişti: - Ne biçim soru o be adam? Bu zavallının günahı ne? Hıdır şaşırdı: - Ben... Şey için... - Ne? Bu kızı sözlerinle rencide edersen karşında beni bulursun. Uğraşma Gülbahar'la. Zaten yüreği acıyor. Ne anlarsın sen? Omuzlarını kaldırdı Hıdır: - Demedik bir şey... Tamam. Sen kal o zaman madem. Ben bakamam buna. Ben birkaç günlüğüne Malatya'ya gideceğim. Pakize gözlerini kıstı: - Bugün gidemezsin, o bebeğin cenazesi kalkacak. Omuzlarını silkti Hıdır: - İmam halleder onu. Bana ne!.. HHH İmam Mustafa Efendi, cami avlusundaki tahta bacaklı bir masanın üzerinde duran bir kutunun içindeki küçücük bedenin başında toplam beş kişiden oluşan bir cemaatten helallik istedikten sonra göz ucuyla yardımcısı Musa'ya işaret ederek fısıldadı: - Haydi Musa, kaldırın mevtayı... DEVAMI YARIN