Söylenemeyenler

Bütün sözcüklerin bittiği dönemler oluyor insanın hayatında. Söylenebilecek o kadar çok şey oluyor ki, hiçbir şey söyleyemiyorsunuz. Dilinizin ucuna hücum eden kelimeler dışarı çıkmak için adeta çırpınıyor. Ama siz, 'olmaz' diyorsunuz. Çünkü biliyorsunuz ki bir defa konuşmaya başlarsanız bir daha susmanız güç olacak. Ne demişler, 'insan söylemediği sözün sahibidir.' Sahip olmayacağınız sizden çıkmış lafların kime nasıl geri döneceğini kestirmek zor. Hele de bugünün şartlarında, bugünün Türkiye'sinde. Aralıksız konuşanlarla aralıksız susanların birbirine karıştığı bu ortamda. Aradaki fark ise bariz. Çok konuşanlar aslında bir şey söylemiyorlar. Sadece ses çıkartıyorlar. Susanlar ise bekliyorlar. Nereye kadar, nasıl beklenir; orası meçhul. Moraller bozuk, kafalar karışık... Durmadan bahsi geçen milyar dolarların yüzünü gören yok. Yalnızca adının geçmesi ise yarayı iyileştirmiyor. Gün geçtikçe sinirler geriliyor, yüzler asılıyor. Nasıl bir patlamanın meydana gelebileceğinin hesaplandığını sanmıyorum. İnsanları köşeye sıkıştırdıkça risk artıyor. Geçmişe dönüp 'onlar ne de güzel günlermiş' demenin sonu yok. Geçmiş özlemi gelecek umudunu yok ediyorsa burada bir patoloji aramak gerekir. Soruyu tekrar ediyorum. Nereye kadar? Özel sektörün durmadan çalışanları kapının önüne koyduğu, kalanların ücretlerini düşürdüğü, devletin zam yapamayacağını açıkladığı bu karmaşa nereye kadar sürebilir? İnsanlar daha ne kadar fakirleşebilir? İstediğiniz kadar derbi maçlarını gündemin tepesine oturtun, istediğiniz kadar yapay konularla kamuyu oyalamaya çalışın... Bunun da bir sonu var elbet. Lig tatil olduğunda ne yapacaksınız? Bankalar alacaklarını tahsil etmek için milletin varını yoğunu yed-i emin depolarına yığdığında ne yapacaksınız? İnanılmaz bir zaman israfıyla karşı karşıya bırakıldık. Gün geçmiyor ki iş yerleri kapanmasın, insanlar işsiz kalmasın. Tenis kortlarında ter atmak iyi de asıl maçın finali ne olacak? Faturanın tamamı Enis Öksüz'e çıkartılmak istenirken acaba satır aralarında neler konuşuluyor? Dedim ya, bütün sözcüklerin bittiği dönemler oluyor insanın hayatında. Söylenebilecek o kadar çok şey oluyor ki, hiçbir şey söyleyemiyorsunuz.