Başbakan''ın mendili ne renk?

Türkiyemiz''de hiç mi güzel şeyler olmuyor? Hiç güzel gelişmeler yok mu? Gerçekten bu, hepimizin sorması ve cevap araması gereken soru. Ama en sevindiğim şey de, bugün bu soruyu gençlerimizin soruyor olması... İşte Amasya''dan 19 Mayıs Üniversitesi Kimya Öğretmenliği Bölümünde öğrenci olan Ünal Aytepe de bunlardan birisi. Bakın ne diyor: "Bu yazıyı yazmaya karar vermeme sebep, hatırlarsınız geçenlerde satanist olduğunu iddia eden bir gurup, kız arkadaşlarını bıçaklayarak onu şeytana kurban ettiklerini söylemişlerdi. Bizler de bu olayı, elbette ki medya aracılığı ile öğrendik. Televizyonlar, bu satanistliği her yönüyle araştırmaya başlamışlardı. Halkı aydınlatmaya çalışıyorlardı. Ben de o sabah, ailem ile birlikte hem kahvaltı yapıyor, hem de kanallar arasında bu olayla ilgili yorumları dinliyordum. Dinliyorduk fakat neyi dinlediğimizi biz de anlayamamıştık. Çünkü her kanal bu olayı kendi mantığına göre yorumluyordu. Bize satanistliğin ne olduğunu değil bu konuda kendi düşüncelerinin ne olduğunu anlatır gibiydiler. İyi de biz seyirci olarak ne yapacaktık? Hangi kanalın doğru söylediğine inanacak, hangisine güvenecek, doğru haberi hangi kanaldan alacaktık? Yine aynı şekilde açın akşam haberlerini. Kanallara şöyle bir göz atın. Göreceğiniz şeyler bellidir. Diyelim ki Başbakan bir yerde konuşma yapmıştır. Medya ise, Başbakanın ne konuşma yaptığını değil de, konuşma yaparken neler olduğunu getirir ekrana. Ne bileyim, Başbakan konuşurken çok mu terledi? Cebinden çıkardığı mendilin rengi neydi? Daha sonra bir bardak suyu nasıl içti, onu gösterirler tekrar tekrar... Biz Başbakan''ın ne konuştuğunu tam olarak öğrenemeyiz... Öte yandan falanca ünlümüzün biri, meslektaşı hakkında bir şey söyler. Bir görüş belirtir. Medya hemen onu kavga ortamına çeker. Hem de büyük bir başarıyla. Ondan ona ondan ona laf taşıyıp her ikisinin arasını bozarken, bir de reyting yaptığı için övünür. Yine, sanki bu bir asli görevmiş gibi artist veya sanatçı denilen ünlülerin peşinden gölge gibi hiç ayrılmazlar. Adam veya kadın köpeği ile gezintiye çıksa, bizim önümüze haber diye sunulur. Tatile gittikleri bizim için haberdir. Gezdikleri, yedikleri içtikleri hep bize haber olur. Biz istesek de istemesek de onların yaptıkları, yedikleri, içtikleriyle bilgilendiriliriz. Mecburuz ünlülerin özel hayatlarını öğrenmeye. Bundan kurtuluş yok. Tabii bir de demirbaş ciddi haberlerimiz vardır. Trafik kazası gösterilmeden haber olur mu? Ama ekrana yansıması gereken şey, kurtarma rezaleti adı altında, yaralı veya ölü insanların o perişan ve korkunç halidir. Onlar getirilir ekrana... Ya da bir intihar olayı sanki film çekimi gibi sunulur tekrar tekrar... Ya da ne bileyim yolsuzluk veya mafya türü olaylar vardır baş köşede... Soruyorum tüm medyaya. Türkiye''de hiç mi güzel şeyler olmuyor? Biz hep bu tür haberlerle mi haberlendirilmek zorundayız? Türkiye''de neden başka konuları haber yapmıyorlar hiç? Hiç iyi gelişme olmadığı için mi? Hayır!.. Bence Türkiye''de iyi şeyler de oluyor. Birçok gelişmeler de oluyor. Ama medya nedense onları hiç ekrana taşımıyor. Veya taşısa bile bir ünlünün köpeğine verdiği değer kadar, bir intihar şovu yapan kafayı yemiş meczup kadar vakit ayırmadan gösteriyorlar. Medya böylece üzerine düşün görevi kötüye kullanıyor ve toplumu kavram kargaşasına sürüklüyor. Acaba bunu yaparken hiç mi yürekleri sızlamıyor? Acaba "Bu millet bu anlatılanlardan bir fayda bulacak mı? Söylenenlerden yararlanabilecek mi?" diye hiç mi düşünmüyorlar? Uzay çağını yaşadığımız bu dönemde millet olarak nasıl bir adım daha ileriye gideriz? Ne yapmalıyız ki içinde bulunduğumuz durumdan kurtulalım. Etkisiz, inanımlı, güvenimli, beğenimli bir hayat içinde insanlığımızı yaşıyalım. Biraz da buna ön ayak olsun medya. Tabii ki iyiyi doğruyu anlatmaya çalışanlar da var. Onları takdir ediyoruz." Topluma ve özellikle gençliğe örnek olamadığımız ortada. Ama sayın Ünal Aytepe''nin dediği gibi, her ne kadar medya buna ilgi gösterecek vakit bulamasa da Türkiye''de iyi şeyler de oluyor. Birileri gündemi sürekli meşgul etmek için uğraşsa da Türkiye''de güzel şeyler oluyor. Güzel yurdumuz, devletiyle, ordusuyla milletiyle el ele gönül gönüle güzel günlere gitmenin güzel çabalarını veriyor. Buna en güzel örnek de, işte suni gündem maddelerini görüp, ciddi haberler isteyen, güzel gelişmelere şahit olmak isteyen güzel gençlerimizin var olmasıdır... Bundan daha güzel gelişme mi olur?