Hepsi de îmânla şereflendiler

Münâfıkların reisi Abdullah bin Übey bin Selûl, öleceğine yakın Resûlullah Efendimizi çağırdı.

Teşrîf edince:

“Arkanızdaki gömleği bana kefen yapınız” diye yalvardı.

Efendimiz “Peki” dedi.

Ve dediğini yerine getirdi.

Cenaze namazını da kıldı.

Medîne’de bulunan (bin) münafık, Resûlullah’ın bu merhametine hayran kalıp, hepsi îmânla şereflendiler.

● ● ●

Efendimiz, Acem Pâdişahı Hüsrev Pervîz’e, îmân etmesi için bir mektup göndermişti.

O alçak, mektubu açtı.

Okuyunca yırtıp parçaladı!

Elçiyi de şehit etti.

Efendimiz çok üzülüp; “Yâ Rabbî! O benim mektubumu parçaladığı gibi, sen de onun mülkünü parçala” buyurdu.

Fazla zaman geçmedi.

Hüsrev’in bir oğlu vardı.

Babasını hançerle parçaladı!

Az zaman sonra Hüsrev’in nesli de mülkü de silinip gitti...

● ● ●

Enes bin Mâlik’te (radıyallahü anh), Resûlullah’ın verdiği bir (mendil) vardı ki, bununla mübârek yüzünü silmişlerdi.

Hazret-i Enes bununla yüzünü siler, kirlenince ateşe bırakırdı.

Mendilin kirleri yanardı.

Mendil yanmaz, temizlenirdi.