Anlat Derdini Feridun Ağabey'e

İlkokulu köyde okudum. Kantin diye bir şey yoktu. Ortaokulu ilçede okudum. Sadece çay ve simit satılan minik bir yer vardı. Lisede çok az sayıda ürün satılan sade bir kantin vardı. 3 yıl boyunca, yoksulluktan ötürü buraya 10 kez bile giremedim. Üniversitede Kadıköy'deki büfeleri sadece yutkunarak seyrettim. Okulun kantininden de sadece çay aldım. 36 yıl zarfında 10 ayrı lisede çalıştım. Tümünde, her türlü çarçur zerzevatın satıldığı kantinler vardı.

Son yıllarda özellikle gençler arasında küfürlü konuşmaların ne kadar yaygınlaştığını görmek, doğrusu insanı derinden yaralıyor. Ne yazık ki neredeyse küfür, bir "merhabalaşma" şekline, bir ifade biçimine dönüşmüş durumda.

Geçmişin imkânsızlıklarını, yine geçmişin gözünden şaşılası derecede kolaylaştıran tonlarca imkân ile değiştirdin. Hayal edilmesi dahi güç birçok yenilik, teknolojik gelişme ve çeşitli inovasyonlar sundun. Bunlar "Eski Dünya"nın penceresinden hakikaten imkânsız ve merak uyandıran gelişmeler olmalı. İnsanlara hem eski dünyanın çok ihtiyacı olan hem de görseler muhtemelen “ne gereksiz” dedirtebilecek pek çok şey pazarladın ve hatta bunları sattın.

Bahçelievler Belediye Başkanı Sayın Hakan Bahadır Beyden bir arzumuz var. Yenibosna Merkez Mahallesi Okul 2 Sokaktaki 10 No.lu aile hekimliğine yaşlılığımız nedeniyle araba ile gitmek zorundayız. Ancak, bu sağlık ocağı çıkmaz sokakta olup yolun sağında da araçlar park ettiğinden park yeri bulamıyoruz. Bir de kendi ambulansları var. Oradan geriye gitmek de imkânsız denecek kadar zor. Çünkü gelen arabalar arka arkaya sıralanıyor.

Görmeyen çocuk öğrenemez!.. Okul çağı, çocukların hem bedensel hem de zihinsel gelişiminin hızla devam ettiği, aynı zamanda eğitim hayatına başladıkları önemli bir dönemdir. Bu süreçte çocuklar, korunaklı aile ortamından çıkarak toplumla tanışır ve yoğun bir öğrenme sürecine girer. Bu da beraberinde çeşitli ruhsal, sosyal ve akademik zorlukları getirebilir.

Feridun Ağabey, birkaç gün önce çok şubeli marketlerin birinden yaptığım bir alışverişi siz okuyucularımla paylaşmak istiyorum. Yaptığım alışverişin detayını anlatmadan önce herkesten şunu rica ediyorum kimden, nereden hangi alışverişi yaparsak yapalım kesinlikle fiş alalım ve mutlaka fişi de alışveriş yaptığımız yerden çıkmadan veya ayrılmadan mutlaka kontrol edelim...

Onunla ilk tanışmam, 1986 yılının sonlarına denk gelir. Eğitim hayatımızda bir dönüm noktası olan bir hocaydı o zamanlar. Güler yüzü, samimiyeti ve herkese el uzatan hâliyle hafızamda yer etti. Küçüğe büyük, büyüğe küçük demeden; herkesin yardımına koşan bu gönlü bol insan, “Sivaslı yiğit abimiz” olarak yer etti aramızda.

Feridun Ağabey bugün bir seyahatim vesilesiyle duygularımı ifade eden yazımı sizin aracılığınızla TCDD Adapazarı Gar Müdürlüğü ve Adapazarı yerel yöneticilerine ulaştırmak istiyorum.

Feridun Ağabey, devletimizin bakanlık yapılanmasında “Kültür ve Turizm Bakanlığı” var. Bunu bilmiyor değilim. Hatta bakanlık isminde ikinci sırada gelse de turizmde çok başarılı işler yapıldığını da biliyorum. Kültür Yolu Festivallerini, müze, etkinlik programlarını da takip ediyorum. Yurt dışına kaçırılmış eserlerin geri getirilmesi mücadelesini de görüyorum.

Öz kardeşiyle bile yıllardır görüşmeyenler var…

Sıklıkla sosyal medyada karşılaşmışsınızdır: Bir kişi, sokak ortasında bir başkasına şiddet uyguluyor. Şiddet gören çırpınıyor, yardım istiyor; etraftakilerse sadece izliyor. Telefonlar çıkıyor, kameralar kayıtta… Ama ne bir müdahale ne bir ses ne de bir yardım eli. İnsan ister istemez soruyor: Bu kadar mı yabancılaştık birbirimize?

Traktör römorkunun sağ arka tekeri paramparça olmuş hâlde yangına su yetiştirmeye çalışan çiftçimiz Ramazan Doğru vatandaş sorumluluğu, orman sevgisi, vatan sevgisi ile tekerinin patlamasına bile aldırış etmiyor. Hayır aslında olay öyle değil, yola çıktığında teker sağlam. Bir süre sonra yolda patlıyor.

“Merhaba Feridun Ağabey, ülkenin 3 tarafının denizlerle çevrili olmasına vatandan sonra mavi vatan deniyor. Bir de vatan içinde yeşil alanlar... Onlar için de yeşil vatan dendi... Günümüzde büyük ihtimal kasıtlı yakılan bu yeşil alanlar ve yanan yeşilleri söndürmeye çalışan ve bu uğurda can verenler, rahmeti rahmana kavuşanlar.

Feridun Ağabey, 2011 yılında Karabük’ün Eskipazar ilçesinde görev yapmıştım. Aradan on yılı aşkın bir zaman geçti. İnsan hâliyle değişir, şehirler değişir, devir değişir. Ama bazı yerlerin sıcaklığı, bazı insanların tebessümü, bazı ağızların kendine has şifası kalpte hiç değişmeden kalır.

Feridun Ağabey, şimdilerde dünyaya entegre olan ölçü birimlerini kullanıyoruz. Alan ölçüsü, mesafe ve uzunluk ölçüsü, ağırlık ölçüsü. Bunların hepsi Batı orijinli. Fit, inç, mil, ons, metre, litre, ton, metrik, vs.

Feridun Ağabey, yaklaşık on günden beridir Akçay’dayız. Balıkesir’in Ege kıyısında Kazdağları ve Madra Dağları arasında zeytinlikler içinde uzanan güzel bir körfez kıyısıdır Akçay. Siz burayı yazın denizden karaya poyraz eserken soğuk suları, zeytin yeşili, mandalina kokusu ve Kazdağları’nda güneş batarken göreceksiniz. İnsana huzur umut sevgi ve yaşama sevinci aşılıyor. Bir renkten bir renge geçerken binlerce bitkinin yetiştiği Kazdağları’nda güneş batarken esen rüzgâr temiz havayı ve çam kokusunu içinize dolduruyor.

Feridun Ağabey, bir insanın aklı, zekâsı çok olsa bile, duygusal zekâdan mahrum ise onun hayatında “farkındalık” gibi önemli bir değer olmaz. Farkındalık olmamasının sebebi duygusal zekâdır.

Feridun Ağabey, "Dedeler Günü" çok önemlidir. Dedeler Günü deyince yanında yaşlı babaanneler yaşlı anneanneler her ailenin temel taşıdırlar. Her aile o temellerin üzerine kuruludur. Evlatlar dedelerinin malları mülklerinin üzerinde yaşamaktadır. Evlat olarak torunlar olarak yaşlılarımıza dedelerimize nasıl bakıyoruz?

Feridun Ağabey, 1985 yılında iki basamaklı sınav ile üniversiteye girebildim. Meslek lisesinin elektrik bölümünü bitirdim. Yoksulluktan dershaneye hiç gidemedim. Rahmetli İzzet Baysal'ın bursuyla okuyabildim. İlk yıl yurt çıkmadı. Gariban bir akrabamın 2 odalı ahşap evinde 1 yıl kaldım. Sonra 3 yıl, 800 kişilik uyduruk yurtta 6 kişiyle kaldım. Yurtta yemek verilmiyordu. Sular nadiren akıyordu. Üsküdar'da aldığım ucuz peynirler yüzünden Paratifo B hastalığına yakalandım. Ölecektim. Haydarpaşa Hastanesi'nde 1 ay kadar yattım... Sözü uzatmayayım. İş sahası olmayan bölümlere evladınızı asla yollamayın. Köyden farkı olmayan ilçelerdeki birçok okul özüne bakıldığında oyalamadan başka bir şey değildir. Üniversitelerde 400 kadar farklı bölüm var. Bunların yarısı âtıl, halk tabiriyle fasa fiso, çağ dışı, gerçekte iş sahası olmayan türde. Bu âtıl bölümleri tek tek sayarım ama hem sataşanlar hem sayfalar yetmez. Çok şubesi olan zincir marketlerde çalışan gençlerin çoğu böyle bölümlerin diplomasına sahip. Yazık değil mi bu gençlere. Markette kasiyer olmak için mi okundu bunca okul?

Geçtiğimiz pazar "Emekliler Günü"ydü. Bütün emeklilerimizin hayal ve beklentileri isterim ki her şey gönüllerince olsun... Şurası bir gerçektir ki insanlar doğar yaşar ve yaşlanıp hayata veda ederler... Dünyanın ve hayatın kanunu böyle. Bu yaşlanma sürecinde emekli olmak ayrı bir bahtiyarlık, ayrı bir mutluluk ayrı bir huzur kaynağıdır.