Fuat Bol

Yapamadığımız ve uzun yıllar yapamayacağımız şeyleri anayasalarımıza koymakta pek mahiriz! Bunlardan bir tanesi de; 'temsilde adalet-yönetimde istikrar'dır. Bunu yazdığımız anayasamızda temsilde adalet için de yüzde 10'luk barajı şart koymuşuz!

Hamaset ve duygusallığın ağır bastığı bir coğrafyada yaşıyoruz. Bu coğrafyada yaşayan insanlardan fevri hareketler beklenebilir ancak, bunların kişisel bazda olanları makul görülebilir. Devlet ve millet hayatındaki kararlarda hamasete ve duygusallığa yer yoktur.

Yaptığımız anayasalarla ve Meclis'imizde çıkardığımız kanunlarla devletle milletin arasını açtık. Açtık ne kelime; devletle milleti birbirine düşman ettik. Hemen her kurum ve kuruluşumuz da aynı paralelde genelge, yönerge, yönetmelik vb. yayınladı.

Dünyaya medeniyeti tanıtmış ve tattırmış bir milletin mensuplarıyız. İnsanca yaşama şeklini dünya bizden öğrendi. Onlar bunun tatbikatını bir güzel sürdürmekte, biz ise kaybettiklerimizi arayış halindeyiz. İçimizden birileri de (tuzu kuru-vesayetçiler) kaybettiklerimizi buldurmamak için ellerinden geleni artlarına koymuyorlar.

Başbakan Tayyip Erdoğan'ın direktifleri ile dış politikamızda yeni bir konsept geliştirildi. 'Çok yönlü' ve 'komşularla sıfır problem' şeklinde özetleyebileceğimiz bu politikalar meyvelerini vermeye başladı. Artık, uluslar arası arenada, dikkate alınmamak şöyle dursun, sözü dinlenen ve bölgesel konularda yol gösteren-politika belirleyen bir ülke konumundayız.

Muhalefet, demokrasinin olmazsa olmazıdır. Gelişmiş bütün demokrasilerde muhalefet, yapıcı tenkit, alternatif yol gösterme ve olma durumundadır. Halk da; iktidarların yaptıklarıyla, muhalefetin alternatif yaklaşımını birlikte görür, değerlendirir ve kararını verir.

CHP, malum Cumhuriyetle yaşıt. Kurulduğu günden 1946 senesine kadar hep tek parti olarak ve tek başına iktidarda kaldı. Hem de ne iktidar! Yirmi seneyi aşkın bu süre zarfında, kendisinden başka hiçbir siyası partinin oluşumuna fırsat vermedi.

Çok şükür, dünyamızda adam gibi adamlar var. Kıyamet kopup dünyamız yıkılmadıysa, bu adam gibi adamlar sayesindedir.

Yiğitlik bizde kalsın diyerek adam olmak varken, başkaları tarafından adam olmaya zorlanmak, hoş bir şey olmasa gerek! Avrupa'nın kanunları ileri ve medeni insanlar içindir diye karar verdik ve bunları alıp tatbik etmek için AB' ye giriş için müracaatta bulunduk. Ya bu müracaattan vazgeçeceğiz veya gereğini yapacağız değil mi? Yani, ya bu deveyi güdeceğiz veya bu diyardan gideceğiz.

Dünya üzerindeki demokrasilerle bizi bir kıyaslayın bakalım; göreceğiniz şey onların her daim ileri gidip demokrasilerini daha da geliştirdiklerini, bizim ise, yerinde saymak şöyle dursun daha da geri gittiğimizden başka bir şey değildir.

Demokrasilerde millete rağmen politika üretilirse, millet bunun bedelini ödettirir. Bu halin tipik örneği CHP'dir. Millet, Mersin'e giderken, CHP tersine gitmeyi maharet bilmiş ve bunun adına (Halkçılık) diyerek millete yutturmaya kalkmıştır. Seneler senesi, bunu yutturmayı başardılar! Çünkü; bu seçkinci zevat, milletten kopuk yaşıyor, milletse yapılanların ancak binde birinden haberdar olabiliyordu!

Demokratik idarenin vazgeçilmezleri siyasi partilerdir. Siyasi partiler güçlerini milletten alırlar. Varlık sebepleri millete hizmettir. Millet, kendisine yapılan hizmetlerden memnun ise, siyasi partinin devamına karar verir; aksi halde onu sandığa gömer. Altmış seneyi aşkın demokratik hayatımızda, bu durumun çeşitli örneklerine şahit olduk.

Adı ne olursa olsun; sistemler eğer, adil değillerse halklara mutlaka zulmederler. Bu zulümlerini aleni olarak icra edeceklerinden; akılları sıra bu yaptıkları iğrençliklere kılıf ararlar ve çoğu kez de bulurlar. Batı'nın, seneler senesi; basın-yayın araçları vasıtasıyla sürekli işleyip; Müslümanlığı 'terörizm'le özdeşleştirdiği gibi.

Ahir zamanda bayramlar da buruk olacaktır. Nitekim, seneler var ki, İslam âlemi ağız tadıyla bayram yapamıyor. Dünya üzerindeki ülkelerde en çok kan ve gözyaşının nerelerde aktığına dikkat ediyor musunuz, sevgili okuyucularım? İslamiyet'in tabiatında barış ve huzur varken; İslam ülkelerindeki bu hal nicedir?

Evet; ne çektiysek idare-i maslahatçı siyasetçiler yüzünden çektik. Demokrasi tarihimizde (1946 ama gerçekte 1950'den itibaren); 60 seneyi aşkın süredir, hâlâ gerçek demokrasiyi arar haldeyiz. Bunca senedir, hâlâ taşları yerli yerine oturtabilmiş değiliz.

Siyaset, gerçekten zor iş; hele bizim ülkemizde... İşin zorluğu kendi doğasından ziyade dış etkenlerden kaynaklanıyor. Siyasetçi, hiçbir ülkede bizdeki gibi hedef tahtasında değildir. Üstüne üstlük, sorumlu olmasına sorumlu ama yetkileri, haksız yere budanmıştır.

Bir kısım kendini bilmezler, AK Parti'nin, baş örtüsü meselesini bilerek ve isteyerek halletmediğini ileri sürüyor. Çünkü, seçimlerde bundan daha iyi istismar konusu bulunmazmış. Seneler senesi de bu ve benzer konuları istismar ederek iktidara geliyorlar, diyorlar.

Gerçek demokrasilerde devlet, millet içindir. Dikkat ediniz; bizde, bunun tam tersidir; yani millet, devlet için vardır. Halbuki, ta Osmanlı'nın devlet kurucuları: 'Milleti yaşat ki, devlet yaşasın' özdeyişini kendilerine prensip edinerek yola çıkmışlardı. Bu ideolojiye bağlı kaldıkları müddetçe de (altı asrı aşkın), huzurla yaşamışlardı.

Ağız tadıyla bayramlar çok gerilerde kaldı. Çocukluğumuzda; meseleleri düşünüp gereği gibi değerlendiremediğimiz için bayram ederdik.

Ahir zamanı yaşadığımız cümle âlemin malumudur. Cenab-ı Hakk'ın (cc) dünyamızın son dönemlerinde, ziyadesiyle Celal ve Kahhar sıfatlarıyla tecelli edeceği İslami bir katiyettir. Zira bu dönemde, insanoğlunun isyankâr hâli de aynı şekilde ayyuka çıkacaktır.