Umut ve dersler

Fenerbahçe de, Gaziantep de zorlu sınav öncesi dersine iyi çalışmış öğrenciler gibiydi.
Gaziantep'in planı, Fenerbahçe'nin 'kronik' az adamla yakalanma hastalığından faydalanma üzerine kuruluydu.
Bu yüzden topu Fenerbahçe'ye bırakmak onlar için 'dert' değildi..
Emre Belözoğlu muhtemelen bu nedenle Luis Gustavo ile başlamadı. Orta sahada Sosa - Ozan Tufan tercihinin gerekçesi buydu.
Daha 'önde oynayan' bir Fenerbahçe.
Gaziantep sonlara doğru bu anlayıştan vazgeçti ama atı alan Üsküdar'ı geçmişti bir kere...
Sağda Gökhan Gönül - İrfan Can - Mert Hakan, solda Caner - Ozan ve Pelkas'la oluşturulan üçgenler önceki maçlarına oranla daha efektif bir Fenerbahçe ortaya çıkardı.Burada sağ tarafın çok daha efektif olduğunun notunu düşmeliyim. Enteresan olan taraf, Fenerbahçe'nin gollerini sol taraftan gelişen ataklarla bulmasıydı.
Ya Gaziantep? Az ama geldi mi etkili geliyorlardı. Bu doğaldı çünkü Fenerbahçe 'risk alarak' mümkün olduğunca önde oynuyordu. Top Fenerbahçe'nin kontrolünde, Gaziantep tarafında oynanırken Djilobodji ve Kenan görebilenler için 'tehlike' işareti gibiydiler.
"Fenerbahçe yüzde 75'e yakın şekilde topla oynarken golün neden geciktiğini düşünürseniz..."
Çünkü,
1- Bu anlayışta Sosa'nın katkısı sınırlıydı.
2- Pelkas pas oyununa uyum sağlayamadı.
3- Valencia gol beklentisini karşılayacak gününde değildi.
Gaziantep'in her açıdan 'ilginç' beraberlik golünden sonra çabuk toparlanmak önemliydi.
Fenerbahçe'nin "İyi" diyebileceğimiz taraflarından biri de buydu.
O son 15 dakika ders dolu elbette, alabilene.
Yazının sonlarına doğru o beklenen soruyu bırakalım sayfaya. Fenerbahçe şampiyonluğun ortağı olabilir mi?
Beşiktaş'ın avantajı büyük ama futbol sürprizlere açık bir oyun. Bakın görüntü bana şunu söylüyor. Fenerbahçe bu düşünceden ne kadar uzaklaşırsa şampiyonluğa o kadar yakın olur.
Sizce?
SON SÖZ: Ne ilginç! Altay Bayındır "kalk" demese, barajın arkasında yere uzanan Pelkas beraberlik golünü engelleyecekti.
EN SON SÖZ: Gol teknolojisi gelsin mi, ne dersiniz?

MAÇIN ADAMI: Caner Erkin