Ahâli, onun için yollara döküldü!

Türkistan evliyâsından Kadı Muhammed Zâhid hazretleri, 1530 (H.936) senesinde Semerkand’a bağlı Hisar'ın Vahş köyünde vefât etti. Kabri oradadır.

 

Bir gün şunu anlattı:

 

Evliyânın büyüklerinden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, talebeleriyle bir şehre gitmek için yola çıktılar...

 

Şehre yaklaşmışlardı.

 

Enteresan bir şey oldu...

 

Şöyle ki;

 

Ahâlinin akın akın kendisini karşılamak üzere yollara döküldüklerini gördü hayretle.

 

Çıkınından ekmeğini çıkardı...

 

Ve hızlı hızlı yemeye başladı.

 

Ahâli bu hareketi gördü.

 

Ona hiç yakıştıramayıp;

 

“Allah Allah! Biz bu zâtı evliyâ bilirdik. Meğer ne kaba, ne kötü bir adammış" dediler.

 

Ve dağılıp gittiler.

 

Talebeleri sordu:

 

“Hocam! Niçin böyle yaptınız?”

 

Buyurdu ki:

 

“Kalbime kibir gelmesinden korktum!”

 

“Ama yanlış anladılar.”

 

“Olsun, kalbime kibir gelseydi, Allahü teâlânın gadabına uğrardım!" buyurdu.

 

● ● ●

 

Bu zâta bâzı gençler;

 

“Efendim, Ehl-i sünnet bir Müslüman, öldüğünde cehenneme girecek mi?” diye sordular.

 

Buyurdu ki:

 

“Eğer günahları çok ve bunlar tövbe ve istiğfâr ile veyâ şefâat ile affolunmadı ise, bu günahları kadar cehennemde yanması câizdir.”

 

 

 

Abdüllatif Uyan'ın önceki yazıları...