"Arkadaşlarına selâmımı söyle!"

Emir Sultan hazretlerinin çok talebesi vardı. Çoğu fakir olduğu için geçimlerini de kendisi sağlardı.
Uzak yerlerdeki talebeleri her hafta sonu gelir ve ihtiyaçları kadar parayı alıp giderlerdi. Yine bir talebesi gelmişti.
Mübarek zat sordu:
"Kardeşlerimiz nasıllar?"
"İyiler hocam, zât-ı âlinize duacıdırlar."
"Pekâlâ" dedi.
Ve ona 'bir akçe' verip;
"Arkadaşlarına selâm söyle. Bu bir akçeyi iyi muhafaza edin. Biz dünyada olduğumuz müddetçe bu size yeter. Kimseden de bir şey istemeyin!" buyurdu.
Genç talebe;
"Başüstüne" dedi.
Ve ellerini öpüp ayrıldı.
Dönünce gençler sordular:
"Hocamız nasıllar?"
"Çok iyiler. Size selâmları var" dedi.
O böyle deyince hep birden ayağa fırlayıp "Aleyküm selam!" dediler.
Ve sordular yine:
"Bir şey buyurdular mı?"
Talebe, Emir Sultan'ın verdiği o 'bir akçe'yi cebinden çıkardı ve onlara gösterip "Şu akçeyi gönderdiler ve 'Bu, öyle bereketli akçedir ki ne kadar harcasanız tükenmez. Her ihtiyacınızı bu akçeyle alın. Ben hayatta oldukça bu akçe bitmez' buyurdular" dedi.
Hepsi çok sevindi.
Ve yüzleri güldü.
Her şeyi o akçeyle alıyorlardı, yine de tükenmiyordu. Ama ne zaman ki vefat etti Emir Sultan, tükendi o zaman...