"Bize Halîfe'den bahseder misin?"

Ömer bin Abdülazîz hazretleri vefât edince, akrabâsı tâziye için hanımına geldiler.

Önce sabır tavsiye ettiler.

Sonra da;

“Bize zevcin Ömer'in fazîletlerinden biraz bahseder misin” dediler.

● ● ●

O da şöyle anlattı:

O, gece gündüz ibâdet yapıyor, Allahü teâlâdan çok korkuyordu!

Bir ömrünü kulların hizmetine vakfetmişti.

Allahü teâlâdan hayâ eder, Onun korkusundan her gece ağlardı!

İki gözü de şişerdi ağlamaktan!

Sonunda bir (Âh!)  ederdi.

Ve bayılıp yere düşerdi!

Bir gece yine iki rekât namaz kıldı.

Ellerini çenesine koydu.

Ve bir tefekküre daldı.

Gözyaşları sel olup aktı!

Fecre kadar ağladı!

Ben, kendisine;

“Ne oldu ki, bu gece çok ağlıyorsun?” diye sordum.

Zîrâ merak etmiştim.

Bana, cevâben;

“Bu milletin zenginine fakîrine sultânlık yapıyorum. Şu memleketin dört bir yanında yaşayan nice dertli, kederli ve nice bîçâre insanların hesapları, âhirette hep bana sorulacak!” dedi.

● ● ●

Bunları söyledi.

Ve ardından;

“İşte ey hanım, (Bu hesâbın altından kalkamazsam hâlim nice olur?) diye düşünüp kederimden ağlıyorum!” dedi.