Ebû Sa''id-i Ebül Hayr "rahmetullahi aleyh" (5)

"Hasen Müeddeb" adlı, var idi ki bir kişi, Ticaret yapmak idi, yegâne onun işi. Bu zât "Ebû Sa''id"in, gelip memleketine, Onu çok merak edip, gitti ziyaretine. Aslında evliyaya inanmazdı hiç bu zât, "Nasıl bir kimse" diye, merakı vardı fakat. Bu tüccarı görünce, Ebû Sa''id Ebül Hayr, Buyurdu ki; (Gel otur, seninle işimiz var.) Konuşurken içeri girdi fakir bir kimse, Dedi; (Verir misiniz, bana bir tek elbise?) Tüccar niyet etti ki, versin ona bir gömlek, Vazgeçti sonra lâkin, onu fazla görerek. Zîra düşünmüştü ki; "Bu bana hediyedir, Hem de kıymetli olup, on altın değerdedir." O ara bu velîye sual sordu bir adam, Dedi ki; (Nasıl gelir, Rabbinden kula ilhâm?) Buyurdu ki; (Kardeşim, az önce Hak teâlâ, Bir gömlek hususunda, ilham etti bir kula. O, vazgeçip dedi ki; "Hediyedir, veremem, On altın kıymetinde, gayet kıymetlidir hem.") Tüccarın kalbi o an, değişti birdenbire, Gömleğini çıkarıp, hibe etti fakire. Bir gün de gencin biri, kervan ile bir yola, Çıkmıştı ki bir yerde, kervanı verdi mola. Yorgun ve uykusuzdu, uyudu az bir zaman, Uyanınca baktı ki, kervan gitmiş oradan. Sağa sola bakınıp, kimseyi görmeyince, Onu, bu ıssız çölde, korku sardı iyice. Bastırdı sonra onu, bir susuzluk ve açlık, Hayattan ümidini kesmişti o genç artık. O anda uzaklarda, gördü yeşil bir mahal, Gücünü toparlayıp, oraya vardı derhal. Çeşmede abdest aldı ve kıldı iki rek''at, Biraz sonra oraya, uzaktan geldi bir zât. Uzun boylu, heybetli, gür sakallı ve beyaz, Sevimli bir zât idi, o dahî kıldı namaz. Bitirince, genç hemen yaklaşarak yanına, Dedi ki; (Ey efendim, yardım et lütfen bana! Zira ben, kervanımı kaybettim az ilerde, Açlık ve susuzluktan, öleceğim bu yerde.) O sırada "Bir aslan" geçiyordu öteden, Bir el işaretiyle, çağırdı onu hemen. Gelince bir şey dedi, eğilip kulağına, Sonra gence dedi ki; (Haydi, korkma bin buna!) Birkaç adım gidince, aslandan indi yine, Gördü ki vasıl olmuş, kendi memleketine. Ve sonra işitti ki, Ebu Sa''id Ebül Hayr, Adında bir velî zât, o yere uğradılar. Ziyaretine gidip, gördü ki genç bu sefer, Kendisini aslana bindiren zâtmış meğer.