Ebû Sa''id-i Ebül Hayr "rahmetullahi aleyh" (7)

"Ebû Sa''id Ebül Hayr" evliyayı kiramdan, Kalbi, Allah aşkıyla yanıyordu durmadan. Öyle tesirliydi ki, sohbetleri, sözleri, Hep vecde getirirdi, onu dinleyenleri. Günahtan çok korkardı, olsa da güç ve ağır, Derdi ki; (Dinimizde, en kıymetli şey takvâdır.) Gece herkes uyurken, o ibadet ederdi, Nasihat isteyene, o sık sık şöyle derdi: (Bir müslüman, dinine ne kadar tabi ise O kadar kıymetlidir, Hak katında o kimse.) Bir gün kendilerine, dediler; (Filan kişi, Su üstünde yürüyor, kıymetli mi bu işi?) Buyurdu ki; (Bu hali, kıymeti bildirmiyor, Zira kurbağalar da, su üstünde yüzüyor.) Dediler ki; (Uçuyor, falan zat da havada, Siz ne buyurursunuz, bu kişi hakkında da?) Buyurdu ki; (Uçuyor "Çaylak" ve "Sinek" dahi, Bunlar ile ölçülmez, insanların kıymeti. Havada uçmasına, bir kıymet vermeyiniz, Haramdan kaçıyor mu, buna dikkat ediniz.) Dediler ki; (Efendim, işittik ki filan da, Bir şehirden birine, gidiyormuş bir anda. Buyurdu ki, (Şeytan da, bunu yapabiliyor, O dahi bir solukta, şarktan garba gidiyor. Dinde, böyle şeylerin, yoktur ehemmiyeti, Ve yoktur Rabbimizin, indinde bir kıymeti. Bir mü''minin şerefi, ölçülür takva ile, O, kaçar her günahtan, küçük de olsa bile.) Yine bir sohbetinde, buyurdu; (Ey insanlar, Günah işlemeyin ki, ahiret var, azap var. İnsan kurtulmadıkça, azabdan âhirette, Nasıl hissedebilir, kendini emniyette? Ölüm, kabir ve mahşer, hesap, nizam ve sırât, Bunlar geçilmedikçe, olunur mu hiç rahat? "Ölüm" dehşetli bir iş, o anda şuur kalkar, O zaman "Allah" demek, kolay olmaz o kadar. Diyelim ki kurtardı imanını son anda, Lakin "Kabir sıkması" olacak mezarında. Sonra bir mahşer var ki, mümkün değil dayanmak, Bir ayağın üstünde, bulunur bin bir ayak. Bir nice bin seneler, o meydanda beklenir, İnsanlar izdihamdan, bitap olur, tükenir. Sonra "Mizan" kurulup, ameller tartılır hep, Günah ağır gelirse, ne olur hali acep? Nice insan vardır ki, maliktir çok sevaba, Lâkin hesap sonunda, duçar olur azaba. Çünkü dünyada iken, "Kul hakkı"na girmiştir, Ne kadar ecri varsa, onlara verilmiştir. Onların günahı da, yüklenir bu kişiye, Sonra "müflis" olarak, sürüklenir ateşe.