Günah işlediğinde üzülen mümindir...

Ahmed bin Alevî hazretleri “rahmetullahi aleyh” Yemen'de doğdu. Terîm şehrinde vefât etti. Kabr-i şerîfi, Zenbil kabristanındadır.

 

Bu zâtın talebesinden biri, bir kıza kaptırdı gönlünü. Ve o günden sonra derse gelmez oldu.

 

Hocası bir gün ona;

 

“Sen niçin derslere gelmiyorsun?” diye sordu.

 

Genç utandı!

 

Söyleyemedi işin doğrusunu. Ancak O, biliyordu. Şefkatle bir “nazar” etti gence. İşte ne olduysa o nazarla oldu...

 

Genç, kaybetti kendini.

 

Ayıldığında çıkıp gitmişti kalbinden o kızın sevgisi.

 

“Allah sevgisi” dolmuştu yerine. Kapandı hocasının ellerine. Ve bir daha ayrılmadı yanından...

 

● ● ●

 

Bu zât sevdiği bir gence “Güzel ahlâkın en güzeli nedir, bilir misin?” diye sordu.

 

Delikanlı;

 

"Bilmiyorum efendim, ama bilmek isterim" dedi.

 

Büyük zât;

 

"İnsanlara yumuşak davranmaktır. Sertlik, ne ailede, ne iş yerinde, ne de devlette geçer akçe değildir" buyurdu.

 

● ● ●

 

Bir gün de sevdiklerine; "Müminin alâmetlerinden biri nedir, bilir misiniz?" diye sordu.

 

"Bilmiyoruz" dediler.

 

Büyük zât;

 

"Mümin; verdiği zaman sevinen, günah işlediği zaman üzülen kimsedir" buyurdu.

 

 

 

 

 

Abdüllatif Uyan'ın önceki yazıları...