Mazhar-ı Can-ı Canan "rahmetullahi aleyh" -4-

Akıllı kim ahmak kim? Allah adamlarından "Mazhar-ı Cân-ı Canan", Söz ve nasihatleri katıyordu cana can. Sohbetiyle binlerce insanı etti tenvir, Sözleri, dinleyene ederdi hemen tesir. Dediler ki; (Efendim, bu dünya nedir aceb? Burada olan herşey, dünya sayılır mı hep?) Buyurdu ki; (Bu dünya, tarladır âhirete, Faydalı tohum eken, kavuşur çok ni''mete. Kadın, çocuk, mal mevki ve makam düşüncesi, "Allah için" olmazsa, dünya olur cümlesi. Rıza-i Bâri için kullanılırsa bunlar, Dünya değil, bilakis âhiretten olurlar. Bir iş "Dine muvafık" yapılır ise şayet, Dünya ve ahirette, olur büyük saadet. Kul, Rabbinin emrine, Resulün sünnetine, Uymaz, düşkün olursa şehvet ve lezzetine, Şu yolcuya benzer ki, kafileden ayrılır, Hayvanın süsü ve palanıyla uğraşır. Yol arkadaşlarına uydurmayınca ayak, Helâk olur sonunda, çölde yalnız kalarak. Bunun gibi bir insan, unutup Sahibini, Bilmezse yaratılış hikmet ve gayesini, Tâbi olur tamamen, heva ve hevesine, Dalıp gider dünyanın, türlü meşgalesine. Ölüme, hazırlıksız yakalanır nihayet, Böyle olan kimseyi bekler büyük felaket. İnsan, alçak dünyaya düşkün olursa yani, "Ölüm hazırlığı"na mani olur bu hali. Çünki kalbi, dünyayı düşünür gece ve gün, Bedeni, dünya ile meşgul olur büsbütün. Unutur Yaradanın emr-i talimatını, Bulamaz meşgaleden, ibadet fırsatını. Bir kimse, rızık için, işinde çalışırken, Feragat eder ise günlük ibadetinden, Gözetmezse Rabbinin emir ve yasağını, Mesela kılmaz ise, beş vakit namazını, Dünyaya düşkün olmuş sayılır o Müslüman, Ne yaparsa yapsın o, sonunda olur hüsran. Ey kişi, öyle çetin günler var ki önünde, Analar evladından kaçacaktır o günde. O gün için hazırlık yapmak varken durmadan, Ne ahmaktır dünyaya düşkün olup aldanan. Yarın bu hakikatler olunca aşikâre, Pişman olur ve lakin faydası yok, ne çâre. "Aklı olan" bir kişi, fırsat bilir bu ânı, Yarın yüzü akıyla kazanır imtihanı. "Ahmak olan" kimse de, tabi olur nefsine, Atılır hor ve zelil, Cehennem ateşine.