“Siz âlimlerden uzak durdunuz!"

Ebülleys-i Semerkandî hazretleri 983 senesinde vefât etti.

 

Bir gün şunu anlattı:

 

Hak teâlâ mahşerde bu dünyâya insan sûreti verip herkesin görebileceği bir yerde bulundurur.

 

Şöyle ki;

 

Saçları karmakarışık, gözleri mosmor, dili dışarı sarkmış, kapkara, çirkin suratlı bir koca karı gibidir.

 

Bir melek seslenir:

 

“Ey insanlar! Bunu tanır mısınız?”

 

Mahşer halkı; “Tanımıyoruz” derler.

 

Melek; “Hani uğrunda kavga eder, dövüşürdünüz! Hattâ birbirinizi vurup öldürürdünüz! İşte çoğunuzu aldatan dünyâ, kaşsınızda gördüğünüz şu çirkin şeydir" der.

 

Sonra zebânîler gelir.

 

Onu yerde sürükleyip, cehenneme götürürler.

 

O sürüklenirken; “Yâ Rabbî! Bana tâbi olup ardımca yürüyenler, seni bırakıp da bana gönül verenler nerede? Dün benim peşimden kimler geldiyse bugün de benimle birlikte ateşe atılsınlar" der.

 

Onlar; mahşer içinden seçilir, dünyâ ile birlikte ateşe atılırlar. Fakat bakarlar ki, şeytan da ateşte!

 

Hep serzenişte bulunup;

 

“Biz senin yüzünden buraya atıldık. Haydi bir şey yap da, bizi buradan kurtar" derler.

 

Şeytan cevâben;

 

“Siz, dîninizi hiç merak etmediniz ve âlimlerden uzak durdunuz ve okunan ezânları işitmediniz. O hâlde siz, kendi kendinizi bu azâba attınız, öyleyse suçu niçin üstüme atarsınız?” der.

 

 

 

Abdüllatif Uyan'ın önceki yazıları...