Roman yazdık

Rakip Roma, duygular komaydı... Ağrı Dağı'na tırmanmak gibi birşeydi... Roma'yı istila etmek, Ecevit'in Başbakanlık'tan istifa etmesi kadar zordu... İlk defa bu kadar ümitsizdim... Açıkçası G.Saray'a güvenmiyordum... Lucescu, her ne kadar maç öncesi "Roma'yı yakacağız" dediyse de gönlüme söz geçiremiyordum... Bence bal gibi yalan söylüyordu. Bu defa iş zordu... Belki böyle düşündüğüm için duygularım da beynim de G.Saray'a ilk defa ihanet ediyordu. Ben bu gece takımıma güvenemiyordum... Hakem Frisk'e güvenemiyordum... Ümit Karan'a güvenemiyordum... Hatta ben bu gece beni hiçbir zaman yanıltmayan altıncı hissime bile güvenemiyordum... İşte maç da başlamıştı... Ama ne gelen vardı ne giden... Orada bir Roma vardı uzakta... Acaba dalga mı geçiyorlardı ne? Ta ki, 25. dakikaya kadar gelme zahmetinde bile bulunmadılar. Heriflerin belli ki ince hesapları vardı. Hiç ummadığımız bir zamanda geleceklerdi belki de. İşte tam böyle düşünürken Cafu'nun kafası inme indiriyordu bir taraflarımıza. Ama hepsi bu kadardı. Vallahi, billahi G.Saray "cesuryürek"i oynuyordu. Bana inat, benim korkaklığıma inattı... Düşünsenize G.Saraylı futbolcular bu gece benim gibi korkak davranmış olsa şu ana kadar kaç gol yerdik? Herşey istediğimiz gibi gidiyordu. Bir Roma vardı uzakta, gitmesek de görmesek de o Roma bizim kekimizdi... Zaten Kekili de "Bu gece ölürüm, beni kimse tutamaz" diye haykırmıyor muydu? Ve tribünlerden tüylerimizi diken diken eden "Dağ başını duman almış..." türküsü... Ve sen Roma'yı affetmeyen Ümit... Bu kardeşini affet... Yalnız benim korkak duygularımı değil, Roma'yı da mıhladın... 45 dakika bittiğinde kâbus kılık değiştirmiş Roma'nın ensesine çöreklenmişti... Bizim için güzel bir rüyaydı. Sürsün istiyorduk ama bir anlık gaflet Cafu için gol kapısını açmıştı. 1-1'e düşünce panikler miyiz diye geçirdim içimden. Asla... Kılı kıpırdamadı Aslanlar'ın. Oyunu rakip alana yıkarak, Roma'nın ortasını yakıp, boğazını sıkarak geçiyorduk. Ama bir ikincisini bulamıyorduk. Ama durumu sonradan anlıyorduk... Meğer arkası Barcelona'yaymış... Bu gece korkak duygularım adına Lucescu'dan utanıyorum, Ümit'ten utanıyorum, Frisk'ten bile utanıyorum... Ve altıncı hissim bana ne söylüyor biliyor musunuz?.. "Güven Aslan'a, yaslan arkana..."