Bizi sen şımarttın Hoca’m

Fenerbahçe, ligde olduğu gibi Avrupa’daki tüm maçlarını da kazanırken 3,25 gol ortalaması yakalamış. Rakip ciddi, son 12 yılın Bulgar şampiyonu Ludogorets. Ama onlar da bir önceki maçlarında Nordsjaelland’dan 7 yemiş. Kadıköy’de üçlediğimiz genç Vikinglerden yani. E hâl böyle olunca, rakibin adına, unvanına bakmaksızın Fenerbahçe’den baskın bir oyun, net bir galibiyet bekliyor insan. Kusura bakma İsmail Hoca’m, bizi siz şımarttınız. Az golle, vasat oyunla yetinemiyoruz artık! Maalesef hiç de beklediğimiz gibi geçmedi maç.

 

İsmail Yüksek’i aradık

 

Tamam yoğun maç trafiği, asları dinlendirme, yedekleri hazır tutma vb gibi gerekçelerle rotasyonu anlıyoruz ve alıştık da. Ancak orta sahadaki kırılganlık neredeyse sezonun ilk puan kaybına sebep olacaktı. Canım seri, bu rakip karşısında bozulsa kimin içi acımaz ki! Hoca, bir zamanlar prensleri olan Zajc ile Crespo’yu tercih etmişti ama hem hücumda hem savunmada mumla aradık İsmail ve Szymanski’yi. Ludogorets o kadar savruk oynarken, inanılmaz basit hatalar yaparken, bir tek gol için neredeyse koca bir ilk yarı bekledik. Yok biz bunu hak etmedik!

 

En kötüsü böyle olsun

 

İkinci yarıya aynı kadroyla başlasa da Fenerbahçe, erken bir golle fark açılınca umutlanmadık değil. Özlenen oyun ve beklenen skor geliyordu işte. Hoca da bu arzuda olsa gerek, en parlak yıldızları Szymanski ile İrfan Can Kahveci’yi aynı anda sahaya sürdü. Ama o da ne Bulgarların yapamadığını yapıp kendi kalemize gol attık. Olacak iş değil, o ana kadar kalede İrfan Can’ın oynadığını bile fark etmeyenler vardı oysa. O kadar gelmişti işte top kalemize. Bu moral bozukluğuyla pozisyonda vermeye başladık iyi mi?! Neyse ki, İrfan tuttu, Zajc yine attı da güle oynaya bitirdik geceyi. Ama eğri oturup doğru konuşalım, skor güzeldi, oyun değil. Bir daha olmasın lütfen.

 

Maçın adamı: Miha Zajc