Yenilmeden kaybetmek

Türk futbolunun prestiji en yüksek maçında, her iki takım da zirvedeyken, Kadıköy'de gerçekleşen buluşma oyun kalitesi anlamında sınıfta kaldı. Vasat derbilere alışmıştık ama bu ancak kötü olarak derecelendirebilecek seviyedeydi. Fenerbahçe’nin zirveyi tapulamak, psikolojik üstünlüğü ele geçirmek, son yıllarda çok darbe alan, geçen sezon tam anlamıyla yıkılan Kadıköy’ü yeniden inşaa etmek arzusuyla başlayacağını hayal etmiştim. Galatasaray’ın da ensesinde olduğu rakibini sollamak, Kadıköy’de kazanma alışkanlığını sürdürmek, ‘Biz daha iyiyiz’ diyebilmek adına Fenerbahçe’ye cevap vereceğini düşünmüştüm. Yanıldım, fazlasıyla…

Anlamsız tercihler

İsmail Kartal’ın on bir tercihine tabii ki saygım var. Ancak Samet yerine Oosterwolde tercihini anlamam mümkün değil. Samet’in kötü oynadığı Trabzon maçıysa baz alınan, neden sonrasında görev verildi. Ki, partneri gerçek bir stoper olduğunda neler yapabildiğini, hem millî takımda hem de Beşiktaş derbisinde gösterdi Samet Tabii bir de orta saha tercihleri var hocanın. İsmail mevcut şartlarda kızağa çekilecek son isimken, neden kulübede başladı maça? Cengiz, on biri hangi performansıyla hak etti? Fenerbahçe, Kadıköy’de yenilmemek üzerine kurulu kurgusuyla mı yürüyecek şampiyonluğa? Bu maçın bir de rövanşı var biliyorsun değil mi İsmail Hoca?!...

Bize de bu düştü

Her iki takım da korkularının esiri olmuşken, kim daha kötü yarışması yapılsa berabere bitecek maçta Arda Kardeşler de sınıfta kaldı. Ama suç hakemin değil, ona rekabet bu kadar yoğun, tansiyon bu kadar yüksekken bu görevi verenlerde. Sahada neredeyse hiç kimsenin iyi niyetli olmadığı, bireysel yeteneklerin bile sönük kaldığı, isabetli şutun neredeyse olmadığı, kalecilerin yere yatmadığı bir dev derbiye bizi mahkum eden futbol iklime denk geldik. Bu da bizim payımıza düşen olsun, daha beterini görmeyelim diyelim… Maalesef futbol yazmak nasip olmadı, ama bu ayıp bizim değil.