Kod adı terör

Dün gidip Swordfish isimli filmi izledim. Malum, film Amerika'da ve İngiltere'de yasaklandı. Belki de bu yasak beni teşvik etti filmi izlemeye. Yasak olan merak edilir, bilinen insan tepkisidir. John Travolta'nın başrolünü üstlendiği film tam bir deli saçması. Aksiyon filmlerini sevmeme rağmen bunu beğenmedim. Matrix'in yapımcılarının imza attığı çalışma hiç şüphesiz pahalıya mal olmuş ama amacına ulaşmamış bir yapım. Terörün kendisi kadar adının da sıkıntı vermeye başladığı şu günlerde daha fazla riske tanık olmak ve kan, patlama görmek iyi gelmiyor. Terör, her ne kadar dünyanın acı gerçeklerinden biriyse de kabullenmek kolay değil. Dünya halklarının diken üzerinde olduğu, kulakların her an atılacak füze haberine kabartıldığı, yıkılan kulelerin hafızalara kazındığı günler bunlar. Belki gelecekte oturup torunlarımıza anlatacağız o korkunç olayın yaşandığı ana tanık olduğumuzu. Tabii o kadar yaşlanabilirsek. Zaten torunlara anlatacak çok felaket hatırası biriktirdik şu zamana kadar. Yaşıtlarım beni destekleyecektir. İstanbul Boğazının girişinde patlayan İndependenta isimli şilep, Kanlı Pazar olayları, Asala'nın üstlendiği cinayetler, faili meçhul katliamlar, 17 Ağustos depremi ve onu izleyen diğerleri ve şimdi de bu. Az değil, haksız mıyım? PKK ve sebep olduklarını listeye koymadım çünkü açılımı bütün gazeteye bile sığmayabilir. Gördüğünüz gibi şöyle bir oturup düşündüğümüzde gözümüzün önüne birçok kötü olay geliyor. Bu şartlar altında sağlıklı psikolojiye sahip olmak kelimenin tam anlamıyla zor. İşte bu yüzden kişisel olarak kendimize ferahlama alanları oluşturmamız gerektiğine inanıyorum. Biraz unutmak, biraz pozitif düşünmek ve biraz rahatlamak için evlerimizde ya da en azından kafalarımızın içinde yer açmalıyız. Yaşam alanlarımızın aydınlık ve havadar olması, pastel tonlarda boyanması, sıcak ve huzur veren renklerin tercih edilmesi ruhlarımıza iyi gelebilir. Günlük hayatta dedikodu gibi insanı tüketen zaman israfından kaçınıp daha yapıcı işlerle uğraşmak, kötü düşünce ve gereksiz endişelerden özellikle kaçınmak, onun yerine yüzümüzde gülümseme taşımaya gayret etmek hem kendimize hem de birlikte yaşadığımız kişilere iyi gelecektir. Mutluluk bulaşıcı olabilir. Onu bulaştırmak ise bugünlerde yapılacak büyük yardımlardan birisidir herhalde. Ve dua etmeliyiz. Hiç etmediğimiz kadar çok hem de. Dünya için, masum çocuklar için, ülkemiz için İslam alemi için, gelecek için. Kapıda beklemekte olan savaşın başlamaması ya da en azından olabilecek en kısa zamanda ve en az can kaybıyla bitmesi için. Fikirlerimizi savunacağız diye kutuplaşmaya gitmeden, kalp kırmadan, eski kırgınlıkları unutarak yaşamaya başlamamızın tam zamanı bence şu günler. Her şey için geç olmadan önce!