O küçükken!

Asimo artık, Honda mühendislerinin geliştirdiği yeni teknolojiler sayesinde önüne çıkan engelleri anında algılayarak yön değiştirebiliyor ve insanlarla daha iyi iletişim kurabiliyor. Gelin onun hikayesini, Türkiye Çocuk dergisine açıklamalarda bulunan babasından dinleyelim... Fazla derdi yok Doğduğu yıllar bir demir yığınından farkı yoktu. Montaj ve estetik teknolojisi ile bugünkü halini aldı. Sosyal ortamlarda uzun süre uyum problemi yaşadı. Çocukluğunda arkadaşları ile oynarken; uzun eşekte yastık, deve güreşinde deve, basketbolda pota, futbolda da kale direği olabiliyordu. Ama şanslı olduğu noktalar da vardı. Mesela terli terli su içme, arkasına bez koyma, saçlarını kestirme, dişlerini fırçalama gibi dertleri olmadı hiç. Kirlendiği zamanlar basit bir oto tamircisinde pasta cila yaptırıyor, şeklini düzeltiyordu... Dostunu ziyaret etti Okulda "tembel teneke"ydi, kimse önemli biri olabileceğini akıl edemezdi. Ama o yılmadı, usanmadı. Japonya'da adeta yeniden doğdu. Sıkı bir eğitim hayatının ardından, "Bir zamanlar fakir ama gururlu bir demir yığını vardı" diye kendisini hor görenlerin karşısına çıktı. Geçtiğimiz günlerde Türkiye'ye kardeşi Çelik'i görmeye gelen Asimo, Japonya'da bir eli yağda, bir eli balda yaşıyor. Elini sıcak sudan, soğuk suya sokmuyor. Ne diyelim darısı diğer çocukların başına... Uyuşturucu... Ne bir dostun kalır Ne bir akraban Yüzüne kalmaz artık bakan Tek suçun uyuşturucu olur O bütün duygularını kurutur Ne bir yararı, ne de kârı Yakalar senin en zayıf noktanı Bitirdiğini sanarsın sıkıntını Saymakla bitmez zararı Kalırsın tek bataklıkta İtip kakarlar seni tek başına Ne hayır var onun arkadaşlığında Yarıyor sadece aldatmaya Pişman olursun sonunda Bak geç olmadan anlamaya Artık bırak şu uyuşturucuyu da Veda et aciz hayatına > AYNUR DÖNER - İstanbul