Kiminin parası kiminin duası...

“İki saat sonra o genç elinde valizi ile geldi. Kara kaş kara göz çok sevimli bir delikanlı.”

 

 

 

İhlas Vakfı Erzincan İhlas Erkek Öğrenci Yurdunda yaşadığım hatıralara bugün de devam ediyorum...

 

"Ben de cebimdeki 10 lirayı arkadaşıma verdim ve çay içmeden ayrıldım. Sonra yurda geldim. Siz beni çağırdınız ve 100 lira verdiniz. Bugün de cebimde 20 lira var iken yine birine para lazım oldu ben de ona verdim. Şimdi yurda geldim siz bana 200 lira verdiniz. Yani her iyilikte on kat karşılığına kavuştum.”

 

Mutlu mesut tebessüm ettik. Bu kıymetli gencimiz okulunu bitirdi. Şimdi güzel bir işte hem çalışıyor hem de etrafına yardım etmeye devam ediyor. Ne güzel değil mi?

 

Yine bir gün odamda oturuyorken telefon çaldı. Ben:

 

-Buyurun efendim İhlas Erkek Öğrenci Yurdu.

 

-Kardeşim ben de M. Y. Okulunda kısım amiriyim.

 

-Memnun oldum buyurun. Size nasıl yardımcı olabilirim?

 

-Kardeşim bizde bir öğrenci var Adıyaman’dan geldi. Maddi durumu iyi değil. İstasyonda, terminalde kalıyor. Yatacak yer bulamıyor. Siz yardımcı olamaz mısınız?

 

-Efendim o arkadaşı bana gönderin. Bir konuşalım.

 

İki saat sonra o genç elinde valizi ile geldi. Kara kaş kara göz çok sevimli bir delikanlı. Lakin saçları dağınık saç sakal birbirine karışmış, üstü başı perişan. Gence şefkatle baktım:

 

-Buyur kardeşim anlat bakalım.

 

-Müdür Bey Adıyaman’dan geldim M. Y. Okulunda okuyorum. Kalacak yerim yok eğer burası da olmazsa okulu bırakıp gideceğim galiba.

 

Dedim ki:

 

-Tamam kardeşim sen bu yurtta kalacaksın. Parayı düşünme, yeter ki oku. Bak odan ve yatağın şurası. Lakin sen şimdi odana çık ve hemen bir banyo yap rahatla ve yanıma gel ki kaydını yapalım.

 

Bir müddet sonra o genç banyo yapıp tıraş olup yanıma geldi. Pırıl pırıl bir genç. Kaydını yaptık. Çok teşekkür etti ve okuluna devam etti. İlk yarı dönem tatilinde memleketine gitti. Okullar başlayınca geri döndü. Yanıma geldi. Elinde bir kutu lokum, başladı anlatmaya:

 

-Abi memlekete gittim. Ana baba akrabalar hep bir aradayız. Ben kalacak yer bulamazsam okulu bırakacağım deyince ailem tanıdık akrabalarım hepsi duaya başlamış. Ağzı dualı insanlardır. Okul tatilinde annem kenara çekti ve dedi ki: “Oğlum o sana yardım edenler ne kadar nasipli imiş. Yapılan dualar onlara gitti.”

 

Ne demişler kiminin parası kiminin duası.

 

     Umur Fırat-Erzincan