“Ayıp olur” duygusu

Yeni nesle ne oldu böyle? İnsanımız doğayı, bırak köylerde bilhassa şehirlerde yaşlısı, genci, cahili, okumuşu sigara izmariti, poşet eline ne geçerse çöp kutusuna değil gelişigüzel caddeye, sokağa atıyor yerlere tükürüyor, çevreyi kirletiyorlar...

 

Adam arabasının camını açıp cadde ortasında yediği çikolatanın kabuğunu, içtiği sigaranın paketini, içtiği meşrubat kutusunu fırlatıyor. Sildiği burnunun kâğıdını sokağa caddeye bırakıp yola devam ediyor. Tabii ki kimsenin ağzını açıp da bir şey demeye cesareti olmuyor. Çünkü artık kimse kimseden çekinmediği gibi kimsenin de kimseye de bir şey söyleme durumu kalmadı. Biri ikaz eder diye çekinmek eskidendi. Şimdi çekinmek şöyle dursun ikaz edildiğinde “sana ne” diye kafa tutan bir anlayış hâkim olmuş durumda. Yani herkes aslında kendine hak hukuk adalet, insanlık, medeniyet vermeyen bu hayata öfke içinde yaşıyor gördüğü haksızlıklara içten içe diş biliyor ve sonunda öfke ve stres topu hâline gelip öyle bir hayat sürmeye başlıyor...

 

Şöyle bir bakın çevrenize neredeyse bütün park yerleri çekirdek kabuğu ve sigara izmariti, pet şişeler, meşrubat kutuları kâğıt atıklarından vb. geçilmiyor. Artık günümüzde birçok insanın böyle hassasiyeti kalmadı... E böyle olunca da burnunun dibindeki çöp kutusuna çöp atmayı bile düşünmüyor. İşi biten ve atması gereken her ne varsa elinde olduğu yere neresi denk gelirse oraya atıp oradan uzaklaşıyor. Gelişigüzel yere tükürenler eline geçen her şeyi sağa sola fırlatanlar günümüzde kimsenin dikkatini çekmiyor.

 

Bu acı ama gerçek değerli okuyucularımız, Çevremizi, yeşili, ormanlarımızı, sularımızı, denizlerimizi, doğayı kendimiz bitirdiğimiz için şimdi hepsi bizden intikam alıyor. Eğer tedbirini almayıp doğayı böyle acımasızca katledersek bütün canlılar, balıklar, kurtlar, kuşlar ve bilhassa gelecek nesiller torunlarımız bizden davacı olacaklardır...

 

Sağlık ve esenlik dileklerimle...

 

     Aslan Torun

 

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

 

     Eyvallah

 

 

 

Reddettiğim karamsarlığım bana yine teklif verir

 

İnadına geri çevirsem de kimi zaman çok cazip gelir

 

Kapılacak gibi olsam mücadeleci ruhum belirir

 

Kovalar negatifleri peyderpey hepsini siler giderir

 

 

 

Ulaşılmazlara bilenip tümseklere kırdım dümeni

 

Eyvallah demeden yaptım hep imkânsız denileni

 

Tebrik beklemesem de olmaz hiç de kıymet bileni  

 

Görmeseler de tur bindirdim hepsine çaldım sireni

 

 

 

O yüzden sandılar ortalarda yok bu divane herif

 

Bense koşturup durdum hayattan almak için keyif

 

Risk aldım daima çok yaralansam da olamazdım nahif

 

Bu sayede olabildim iyi bir sarraf kişiye göre biçtim motif

 

 

 

Benimse emeğimin karşılığını ödeyemez hiçbir meblağ

 

Çünkü dilimle sinek kovalayacak kadar değilim kurbağa

 

Kazandığım onur ve gurur altındır içimdeki ırmağa

 

Onun için renk veremez bozuk para suyumdaki berrağa

 

     Hakazim

 

 

 

 

 

DUYGU DAMLASI

 

 

 

Saygı görmek mi önemlidir saygı göstermek mi? Karşılıklı olarak herkesin birbirine saygı gösterdiği bir ortam elbette çok güzel olur ama bu biraz hayal gibidir. Hele de günümüzde kimsenin kimseye saygı göstermemek üzerine kendisini eğittiği ve öğütlediği dönemde... Ama size bir şey diyeyim mi “bana saygı göstermeyene ben de saygı göstermem!" diyorsan bilesin ki önce kendine saygısızlık etmiş olursun. Niye? Çünkü, saygılı olmak kişinin karakterinde olmalıdır. Karşısındaki kimseyle çıkarı olduğunda veya menfaati olduğunda ona gösterilen bir davranış değildir. Saygı göstermek saygılı olmak esasında kişinin adı gibi bir karakteridir. Karşındaki kimse sana saygı göstermezse bile sen karşındakine saygısızlık yapamayacak derecede saygılı bir kimse isen saygılı kimsesin demektir.