"Yâ Bilâl! Beni ziyârete gel!"

A -
A +
Bilâl-i Habeşî (radıyallahü anh), Efendimizin vefâtıyla Medîne’de duramadı. İzin alıp Şam’a gitti. Bir gece yatağına yattı. Peygamberimizi gördü rüyâda. Efendimiz ona buyurdular ki: “Beni ziyâret etmeyecek misin yâ Bilâl?" Bilâl bu rüyâyı gördü. Hemen Medîne’ye geldi. Peygamberimizin kabr-i şerîfine gidip Ravda-i mutahhara’ya yüzünü gözünü sürdü. Ve uzun süre ağladı! Çok gözyaşı döktü! Bu sırada Peygamber Efendimizin torunları Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin efendilerimiz (radıyallahü anhümâ), boynuna sarılıp bir kere olsun ezân okumasını ricâ ettiler. Okumak istemedi. Onlar ısrar ettiler. “Peki okuyayım” dedi. Ve ertesi gün sabah ezânını okumaya başladı. Mescid-i Nebî'den Bilâl-i Habeşî'nin sesiyle yükselen o ezânı Eshâb-ı kirâm işittiler. Yerlerinden fırladılar. Sokaklara döküldüler. Ve şaşkına döndüler! Hepsi, Resûlullahla yaşadıkları o saâdetli günleri, Bilâl-i Habeşi'nin okuduğu bu ezân-ı Muhammedî sedâlarıyla hâtırlayıp ağlaştılar!
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.