İsmail Öz

Ülkesinde huzur ve güven isteyenlerin yolu çatışmadan geçer mi?

Bugün çocuk, kadın, yaşlı demeden onların hayatına kastedebilen “aklın” nasıl çalıştığını ve onu hangi seküler hazların güttüğünü iyi bilmek gerekir.

Ülkemiz açısından önemli bir tarihî kırılmanın sene-i devriyesinden geçiyoruz.

Dünyanın karşı karşıya olduğu hâli anlatmanın en reel yolarından biri maalesef çıkar savaşlarıdır. Bu savaş da çoğu zaman tek yönlü olarak cereyan ediyor.

Son yıllarda yaşanan ve özellikle Arap coğrafyasını etkisi altına alan radikal ve kendisini de “İslâmî” olarak tanımlayan, çeşitli grupların yönlendirmeye çalıştığı şiddet olayları var.

Rusya ile yaşanan “uçak düşürme” hadisesinde Putin’in, dolayısıyla da Rusya’nın gösterdiği tepkiyi siyaset bilimi ve siyaset sosyolojisi yanında, sosyo-psikolojik olarak da mutlaka ve ayrıca incelemek gerektiğini düşünüyorum.

Ortak hastalığımız: "Biz"liğimiz… Uzun bir dönemden beri sosyolojik olarak hasta olan bir yanımız var. O hastalık ki birbirimizi dinlemeyi, anlamayı engelleyen bir hastalık.

Seçimlerin hemen akabinde, AK Parti'nin aldığı yüksek oy oranı sebebiyle Başkanlık Sistemi yeniden gündeme geldi.

Tarihimiz askerî darbelerle elbette Cumhuriyet döneminde tanışmadı.

Bugün yaşanan hoşgörüsüzlükler, ayrıştırmalar, ötekileştirmeler aslında genellikle modern dönem diye adlandırılan zaman dilimine ait ve tek katmanlı bir toplum yapısı arzulayanların beslediği bir gerçeğimizdir.

Öncelikle gözüme ilk çarpan ilginçliği ifade etmeden geçemedim.

Siyasetin kelime olarak terbiye eden "seyis" kökünden geldiğini artık bilmeyen yoktur sanırım.

Bugün İslâm coğrafyasının hal-i pürmelali ortada.

Zor olsa da bir empati yapmaya çalışıyorum son günlerde.

Bir önceki yazımda ülkemizde ölçüsüzlüğü ölçü edinmişlikle ilgili bir değerlendirme yapmaya çalışmıştım.

İnsanoğlunun en önemli çabalarından biri, hayatında var olan her şeye bir ölçü/kıstas getirmesi olmuştur.

Öncelikle şunu ifade etmeliyim. Birilerinin (Bugünlerde "üst akıl" da deniyor) öncelikle bu ülke için öngördüğü şey, "kolektif aklını" sonra da siyasetini parçalamaktır.

Sayın Bahçeli'nin son bir haftadan beri AK Parti-CHP koalisyonu için yaptığı öneriler, daha önceki yazılarımda ifade etmiş olduğum "MHP, AK Parti-CHP koalisyonunu özellikle AK Parti'yi zayıflatacağı için çok istiyor" şeklindeki düşüncemi çok daha net bir hale getirdi.

Bugün Suriye ve Irak'ta yaşanan gelişmeleri ve 7 Haziran seçimlerinde alınan yüzde on üçlük oyu kendisine referans alarak hegemonik bir dil oluşturan HDP, aslında siyaseten yakalayabildiği önemli gücü maalesef heba etme noktasına geldi.

İnsan ilişkileri aslında iki temel üzerine oturur. Birincisi "bireysel farklılıklar" diğeri ise "uzlaşılmış kolektif değerler"dir.