Prof. Dr. Emre Alkin

Bu hafta katıldığım bir toplantıda, İsveç ve NATO meselesinin ayrıntılarına vâkıf olduk.

Sosyal Medyada bazen kendini göstermek isteyen meslektaşların zamansız ve anlamsız saldırılarına uğruyoruz. Bunu iki tip ekonomist yapıyor: - Eğitimi ekonomi olmayan sonradan ekonomi üzerine yazmaya başlamış olanlar.

Yazılarımda ve yorumlarımda sıkça bahsettiğim gibi, kaynak bulma arayışları tamamen Körfez ülkelerine odaklanmış şekilde gidiyor. AB ya da ABD sermayesinin gelmesini beklemek bu aşamada hayalperestlik olacak diye düşünüyorum. 

Her birimiz kazandığımız parayı harcarken belli şeylere yöneliriz.

Bundan birkaç ay önce Türkiye’de Kredi Kayıt Bürosunun himayelerinde bireylerin kredi konusunda farkındalığını artırmaya karar verdik. Geçenlerde de İstanbul’da Lansmanını “Kredi Okuryazarlık Haftası” etkinliğiyle gerçekleştirdik.

Üretim ve katma değer ile ilgili tartışmaların tam ortasında, tarafların ortaya attığı tez ya da teorilerin eksikliğini gördükçe, günlük ekonomik gelişmeleri konuşmaktan çok doğrudan doğruya işin felsefesine inme gereği duyuyorum... 

Bir ülkenin parasının değer kaybının arkasında ekonomik faktörler arayanların hatalı bir bakış açısına sahip olduklarını makalelerimde ve yazdığım kitaplarda defalarca anlattım.

Çarşamba günü büyüme rakamları açıklandı ve ne kadar hassas dengeler içinde ekonominin yola devam ettiğini bir kez daha anladık.

Gayet iyi hatırlıyorum, 1970'lerde "paradan para kazanma" işi pek yaygın değildi. Zaten muteber bir iş olarak da bakılmazdı.

İkinci tura doğru geri kalan 15 gün aslında siyaset açısından kötü başlamadı diyebilirim.

Geçen yüzyılın sonundan itibaren ülkelerin bütçe açıkları ve borçlanması günlük rutin hâline gelince, bazı parametreler yardımıyla analiz yapmak elzem oldu

Yurt içinde ya da yurt dışında, herhâlde bir ayda 20'den fazla konuşma yapıyorum.

Merkez Bankasının dün açıkladığı faiz kararından önce indirim ihtimali bile konuşuluyordu ancak, ne kadar baskı altında olursa olsun döviz kurları biraz hızlansa, bunun siyasi bir bedeli olacaktı elbette.

Bilmiyorum, yabancılar Türkiye'yi ne kadar merak ediyor.

20. yüzyıl paradigmaları ile güçlenen ama temeli yüzyıllara dayanan Merkez Bankaları, kapitalist sistemin en önemli kaleleridir. Fakat merkez bankaları 21. yüzyıla geldiklerinde birçok fonksiyonlarını kaybettiler ya da başka kurumlara kaptırdılar.

Ticaretin özellikle dış ticaretin temel felsefesine indiğimiz zaman, şu an tecrübe edilen siyasi yönetme biçimleri ile çeliştiğini de görmekteyiz.

Gayet iyi hatırlıyorum, 1970'lerde bankada hesap açtırmak önemli bir meseleydi.

Belki de 1929 bunalımından önceki ilk krizin uyarısını 19. yüzyılın ortalarında yapan Karl Marx, Amerikan Bankacılığının aldığı pozisyonları oldukça riskli buluyordu. Nitekim Amerikan Bankacılığı geçen yüzyılın hemen başında ciddi bir krizi yaşadı ve atlattı. 

İnanılmaz gergin geçen haftanın son işlem günündeyiz. Kendi derdimizin yükü yetmiyormuş gibi, dünyanın yükünü de sırtlamaya başladık diyebilirim. Hafta başından beri olan bitenleri bir hatırlayalım: 

2022 yılının büyümesi beklentiler doğrultusunda hatta daha yüksek açıklandı. Rakamlar gösteriyor ki, son çeyrekte büyüme tüketim sayesinde gerçekleşmiş ve hanehalkı bu kalemde aslan payını almış gözüküyor.