Sene sonu
Bu yılı da bitirdik… 2025 yıl sonu muhasebesi:
Hâlâ herhangi bir dikili ağacım, herhangi bir taşınmazım mevcut değil. Sahip olduğum en mühim eşya cep telefonum ve renk skalasını tamamlamış kalem koleksiyonu. Banka hesabı eksi çok binlerde, nakit ay sonu için SOS veriyor. Ekonomik göstergeler, ‘hapı yuttuğumuzu’ gösterirken, bankalar kredi notumuzu 'düzenli öder'den, 'Hanfendi, hanfendi, tahsilat ne zaman?'a çevirdi.
Muhtemel sıcak para ve dış sermaye kaynakları:
Kedi; negatif! Aramız açık... Ucuz dökme mama yemekten dokuz canından da bezmiş, "Sana borç vereceğime, kuyruğumu prize sokarım daha iyi!.." dedi... gerisi mi?... Kol kırılır yen içinde kalır. Valide hanım; isminin kediden dahi sonra zikredilmesi yeterince açıklayıcı sanırım. Para istediğimde 2001'de aldığı çeyizlik yemek takımının taksitlerini hâlâ ödediğini iddia ediyor, evlenip şu evden çıkacağım gün için adadığı kurbanların sayısında hızla artış gözlemleniyor!..
İşin eğlencesi bir yana, sene biterken çoğu insan için bir muhasebe başlar. Kâh hayat, kâh vicdan muhasebesi... On iki ay içinde her ne yaşandıysa, kim gittiyse kim kaldıysa, nereden gelindiyse nereye gidiliyorsa... Tüm sene arz-ı endam eder gözünün önünde, kimi zaman salına salına; mutluluk dolu... Kimi zaman hüzünlü; ağır aksak...
Önce, o umut dolu yılbaşı gecesini alırsın; neler beklemişsin yeni yıldan... Acılardan lezzet çıkarmayı öğrendiğin anlarını alırsın listelemek için. Kefe o kadar ağırlaşır ki, kâr kefesine çakıl taşı atarsın gizli gizli... "O kadar gülmüştüm hâlbuki" desen de kahkahaların gözyaşı kadar ağır basmadığına şahit olursun. Hepsini bir yere doldurup dökersin balkonda üşüyen sardunyanın toprağına...
Peki ya yeni yıl? Bu kadar borcun varken yaşanmamışlıklara, hesabı kapatamadan bir sonraki yıla devredersin mutluluklarını... Dileğin ise; gelecek yıla yaşayabilmektir, hayat veresiyeyi kesmeden... Endişeye mahal yok, bahaneye de. ‘Defterler’ zaten tutuluyor, sen anlasan da anlamasa da muhasebeden...
Ninem diyor ki; Altı olur, yedi olur; hep Allah’ın dediği olur.
