Aczname!

Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi!.. Spor!.. Şampiyonluk!... Rekor!.. Hiç biri, hiç biri bu kadar derinden etkilemedi beni!.. İçim kan ağlıyor!.. Ciğerim pare pare!.. Dayan diye telkin ediyorum kendi kendime, ama dayanamıyorum... Allahım "can" bu kadar mı tatlıymış? Mal, mülk, servet, şan, şöhret... Hepsi boş!.. Hepsi kuru bir tantanadan mı ibaretmiş?.. Bitmez, tükenmez denilen ihtiras, nefes alış-veriş kadar kısa sürede ıslah mı olurmuş?.. Bir afet!.. Meğer ne büyük marifetmiş!.. *** ırkaltı saniye... Bu kadar mı uzunmuş!.. Ömür içinde ömür her saniyesi... Hesap içinde hesap her salisesi... Sorguya çekilmiş her bir hücre!.. Her nefesin, her adımın, her bir lokmanın kırkaltı değil, 46 bin kere hesabını vermekte!.. Haram ve helalin en iyi muhasebesi bu!.. *** Demir, çelik, beton!.. Kağıt kadar ince, toz kadar hafif!.. O dev otoyollar, örümcek ağı kadar dayanıksız... On katlı binalar tuzla buz... On katlı binalar içinde; yüzlerce can, yüzlerce dünya, yüzlerce ocak, bu bedene, bu beden gibi milyonlarca bedene, dayanılmaz bir acı yükleyerek toz bulutu olup uçuverdi bu dünyadan... Allahım, ne korkunç bir imtihan!.. *** "Güç bende" diye haykıran nefisler, ne kadar da güçsüzmüş meğer!.. Bu korkunç manzara, bu dayanılmaz acı karşısında diller tutuldu, güller unutuldu... Allah biliyor, iki gün iki gece, ne büyük işkence!... *** İnim inim inliyor canlar... Boynu bükük Hakanlar!.. "Allah, Allah!.." diyor, bütün insanlar!.. Çaresizlik diz boyu... Tahribat dağlar kadar... Yürekler, volkan olmuş yanıyor!... Atom bombası ne kalır bu manzara karşısında... Memleket, tufana tutulmuş bir dalgalı deniz!.. Yeniden yaşama sevincini kazanmak için atıyor kalpler... Yakarıyoruz Ya Rabbi, "Kurtar bizi bu afetlerden... Kurtar da, bir daha imtihan etme bu aciz kullarını bu afetlerle Ya Rabbi!" Türkiyem başımız sağolsun!... Türkiyem geçmiş olsun!.. Allahım bu acı son olsun! Çünkü, bu acz bize yeter!..