Kadının fıtratı bozulursa…

Modernite önce kadını evden attı sonra da fıtratını bozdu.

 

Türk tarihi Türk kadınının muhteşem bilgelikleriyle dolu iken son yıllarda kimi Türk kadınlarına garip bir şeyler oldu! Birkaç gün önce bir hanım, şeriat ile alakalı öyle galiz bir küfür etti ki toplumda infiale sebep oldu ve anında gözaltına alındı. Bir kadının bu kabil üslubuna bu millet hiç alışkın değildi. Serseri erkekler gibi  küfreden bir kadın! Bu kadın modeli bu topraklara da bu millete de yabancıydı hiç kuşkusuz.

 

Peki modern kadın tipi bu muydu? Elbette hayır! Türk töresindeki kadın tipi peki? O da değildi! Neydi peki? Bu kadın kimi ve neyi temsil ediyordu? Hiç kimse bu kadının neye inanıp inanmadığını sorgulamazken durup dururken bu milletin kutsallarına sokak serserileri gibi küfretmenin amacı neydi?

 

Kendince modernite buydu belki de! Modern Türk kadını!

 

Oysa kadın Türk töresinde tarih boyunca hiç böyle anılmadı, tarif edilmedi…

 

Türk töresinde kadının yeri ve konumu sıra dışıydı. Tarih boyunca kadını bu millet Kağan’ın yanındaki kadın anlamında “Han-ım” olarak gördü. Türk kültüründe evin Han’ı, Hanım dedikleri kadınlardı.

 

Umay Ana mitinden tutunuz İskit Kraliçesi Tomris Hatun’a kadar bütün Türk kadınları ocağı tüttüren, eve ve çocuklara sahip çıkan, özüne de sözüne de son derece güvenilen, töreye sadakatli ve cesur bir portre çizerler.

 

Türk kadını gerek göçebe hayatı gerek yerleşik hayat gerek İslami daire içerisinde ve gerekse de modern zamanlarda daima töreye sadık kalma, töreyi sürdürme gayreti içerisinde olmuştur.

 

Mesela, İslamiyet öncesi Türk töresinde kadının da boşanma hakkı ve sözü vardı. O dönemde diğer milletlerde boşanma hakkı sadece erkeklerde varken Türklerde kadın da söz sahibiydi. Kocası ölen bir kadının yeniden evlenmesi mümkün olduğu hâlde Türklerde genellikle kadınlar evlenmez, kocasının ocağını yakmaya, mallarını korumaya devam ederdi. Yeniden evlenmeleri konusunda hiçbir zorlama yoktu. Bu, Türk kadınının kendi tercihiydi.

 

Namus, edep, sadakat, ahlak… Türk töresinde kadınla erkek tartışıp kavga etseler bile erkek kadını evden kovamazdı. “Ana” sözcüğü her zaman “baba” sözcüğünden önce kullanılmıştır. Savaş zamanı ok, kılıç ve diğer savaş aletlerini kullanır, ata binerlerdi.

 

Kadın Türk töresinde, İslamiyet öncesinde de sonrasında da iyiliğin, ahlakın, güzelliğin, merhametin, şefkatin ve bilgeliğin remzi olarak algılanmış ve her zaman saygı duyulmuştur.

 

Umay Ana'dan Tomris Hatun’a, İl Bilge Hatun’dan Selcan Hatun’a, Altuncan Katun’dan Raziye Begüm Sultan’a, Süyüm Bike’den Hayme Ana’ya, Nene Hatun’dan Kara Fatma’ya kadar Türk anasının başı göklerdeydi her zaman.

 

Şimdi birilerinin “kahramanlık” payesi vermeye kalktığı, “cesur ve yiğit” olarak savunmaya kalktığı küfürbaz kadın/lar Türk anasını da Türk kadınını da asla ve kata temsil edemezler!  

 

Türk milletinin değerlerine soytarı erkekler gibi küfreden bir kadın, kendi hayal dünyasında idealize ettiği "modern", "asri" bir kadın olabilir ama Türk kadını olamaz. Maalesef birileri ısrarla Türk kadınını böyle tiplerle ilintilendirmeye çalışıyor. Bu beyhude bir çabadır.

 

Ünlü sosyolog Ziya Gökalp, milletin kadının eseri olduğunu söyler ki bu çok doğru bir tespittir. Dolayısıyla kadının duruşu ve fıtratı da o milletin duruşunu ve fıtratını ifade eder aslında.

 

Bugün sözkonusu kadın benzeri fıtratı değişmiş, Türk kültürü örf ve âdetlerinden hayli uzaklaşmış, ağzından galiz küfürler eksilmeyen bir kadın profili Türk millî kültürünün tarif ettiği kadın profili değildir.

 

Hasılı bu millet kimi “Türk Anası” yapıp yapmayacağını çok iyi bilir...