Ne yazayım?

Ahmet Taner Kışlalı''nın acısı içindeyken, Hertha Berlin maçına sevinemedim, bile!.. Şimdi de, Milan maçının oynanacağı gecenin gündüzünde, yani bugün, bir başka büyük dostumu, can kardeşim Oktay Kurtböke''yi toprağa vereceğim!.. Taa, 1950''li yıllarda başlayan ve nerede ise bir ömür boyu devam eden "kardeşten de ileri" bir dostluktu bu!.. "Yenigün" Gazetesi''nde Mehmet Ali Kışlalı Ağabey''in yönetiminde bir araya gelen Hıncal Uluç''ların, Ahmet Taner Kışlalı''ların, Oktay Kurtböke''lerin, Yaşar Güngör''lerin, Günaltay Şibay''ların, Güneş Tecelli''lerin, Kurthan Fişek''lerin, Cüneyt Koryürek''lerin, Çelik Aruoba''ların, Güngör Sayarı''ların "meslekdaşlıktan çok öte" bir ortak hayat çizgisini kalın hatlarıyla çizen "bir dostluk çağlayanı!." Dolu dolu bir arkadaşlık.. Sevgi dolu bir 40 yıl!.. Sloganlarımız da belliydi; "Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz içindi!." Sonra yollar ayrıldı, şehirler ayrıldı ama "dostluk, kardeşlik" hep devam etti!. Sevgi dolu, saygı dolu, "maddeyi reddeden", sadece ve sadece "manevi değerlere dayalı" bir dostluk!. 15 gün içinde, bu ikinci "büyük" kaybım!. Ben "bugün" ne yazayım? Söyleyin bana, elbette ki, "Galatasaray''ın Milan''ı yenip" yoluna, "UEFA''da da olsa devam etmesi", bir Türk olarak, bir Galatasaraylı olarak, bir spor yazarı olarak beni çok sevindirecek... ...ti!. Ama, söyleyin bana "bu acı içinde" nasıl sevineceğim? "Yiğit" bir Galatasaraylı''ydı, Oktay!. "Bu gece alınacak bir galibiyeti", Fatih Terim ve talebeleri "kime ithaf ederler" bilmem, ama ben "Bir Galatasaraylı olarak" Oktay''ıma ithaf edeceğim! Onun için diyorum ki; "Haydi çocuklar!." Türkiye için.. Milyonlarca Galatasaraylı için... Ama, "özellikle" Oktay için yenin şu Milan''ı!.. Yenin de, acımızı, yasımızı biraz hafifletin!. Ne olur!..