Altından kalkmak zor!

Bizim rakibimiz Gürcistan’dı, onu da deplasmanda devirmişiz.

 

Bu bize maçtan önce biraz konfor ve rahatlık vermişti.

 

Şöyle ki; Gürcistan kadrosuyla yani ofansif bir kadro ile İspanya karşısına çıktık.

 

İlk dakikalarda klas, kalite, tecrübe, güç farkı sahaya yansıdı.

 

Arka arkaya goller dışında Uğurcan’ın çıkarttıklarını saymıyoruz.

 

İspanya fazla enerji sarfetmeden, kendini yormadan skoru aldı. İlk yarı teslim olduk. Hayal bile kurdurmadılar.

 

 

İspanya rakibimiz değil!

 

 

Adamlar; son Avrupa şampiyonu, her turnuvanın favorisi!

 

Dün teknik kadromuzu ya da oyuncularımızı eleştirmek haksızlık olur.

 

Biz nasıl kazanırdık; İspanya çok kötü gününde olacak biz de günümüzde olacaktık! Belki!.

 

Oyunla, taktikle, alt edilecek bir rakip değiller.

 

Bekleri, kanatları hepsi birer dünya yıldızı. Ve bir takımlar... Ele avuca sığmıyorlar!

 

Biz içeride de Gürcistan’ı yenip play-off’taki rakibimizi bekleyeceğiz. Başka şansımız, çaremiz yok. Gerçekçi olmalıyız. 

 

 

Maçtan notlarım var!

 

 

1) Bekleri Porro ve Cucurella, kanat gibi oynuyorlar, kanatları da savunma yapıyor!

 

2) Atletikler, teknikler, ekonomik koşuyorlar! Telaş yok, panik yok! “Yeter” diyen yok!

 

3) Seyirci çok çabuk demoralize oldu! Zaten tribünlerin alacağı ya da çevireceği bir maç değildi!

 

4) Tarihin en karakterli, en yetenekli takımıydı. 72 saat önce Montella’yı Türk yapıyorduk! Alması gerekenler, dersini almıştır. Haydi, şimdi çık konuş!

 

Ömer Faruk Ünal'ın önceki yazıları...