Çocuğu, güzel kelimeleri söylemeye alıştırmalı...

Çocuk edepli konuşmalı. Ona “Lütfen, teşekkür ederim, özür dilerim, peki efendim” gibi kelimeler kullanmasını öğretmeli.

 

 

 

 

 

Çocuk terbiyesinde bazı önemli hususlar -4-

 

* Çocuğu suçlamak, lakap takmak, alay etmek, tehdit etmek uygun değildir. “Git, gel” gibi emir yerine “gider misin, gelir misin” gibi ifadeler kullanmalı.

 

* Çocuk edepli konuşmalı. Ona “Lütfen, teşekkür ederim, özür dilerim, peki efendim” gibi kelimeler kullanmasını öğretmeli.

 

* Hatalı olunca hatamızı kabul edip özür dilememiz, onun da hatası olursa özür dilemeyi öğrenmesine yardımcı olur.

 

* Çocuğa dert ve sıkıntılar söylenmemeli, neşe ve sevincimizi anlatabiliriz.

 

* Çocuğu yaptığı bir hatasından dolayı aileden biri azarlarsa, diğeri ona arka çıkmamalı.

 

* Onun yanında hep güler yüzlü olmaya çalışmalı. Üzüntülü isek çocuk hemen etkilenir.

 

* Onu başkalarının yanında azarlamamalı.

 

* Kusurlarını kabul etmesi öğretilmeli. Kusurlarını bilip yapmamaya çalışması, hayatta başarılı olmasına sebep olur.

 

* Çocuğu yalancılıkla suçlamamalı.

 

* Kardeşler arasında ayırım yapmamalı.

 

* Kibrin kötülüğü anlatılıp kibirlenmesi önlenmeli.

 

* Çocuğun yanlışları olur. Hemen cezalandırmamalı. Yanlışı izah edilmeli, zararı anlatılmalı. Bu ikaz ve tembihimizi de onu sevdiğimiz için yaptığımızı anlatmalı. Çocuğun menfi (olumsuz) söz ve davranışlarına daima sevgi, şefkat ve merhametle karşılık vermeliyiz. Suçlayarak, hakaret ederek, kötü adlar takarak, “geri zekâlı, salak, manyak” gibi kaba, karşısındakinin kalbini yaralayan kelimeleri kullanmak son derece zararlıdır. Böyle kelimeler çocuğun hafızasında derin olumsuz izler bırakır.

 

* “Sen adam olmazsın!”, “Senden ne köy olur ne kasaba!” gibi suçlamalardan kaçmalı. Bunlar, çocuğun kendine güvenini azaltır, kişilik sahibi olmasını engeller.

 

* Çocuk, büyükleri taklit eder. Bunun için onlara iyi örnek olmalı.

 

* Çocuğun sevilmeye, sohbete, muhabbet etmeye ihtiyacı vardır. Çocuk kendisine soğuk, sert, kaba ve kırıcı davranan büyüklerinin kendisini sevmediğini zannedip bunalıma girer. Bu sebeple onlara şefkatli, güler yüzlü davranmalı.

 

* Çocuğa olgun davranmak, çocuğun da çevresine olgun davranmasına yardımcı olur. Çocuğa sert ve şiddetli davranmak, çocuğun da çevresine şiddetli ve sert davranmasına sebep olur.

 

* Küçük yaştaki çocuktan, olgun bir insandan beklenen davranışları beklememeli. Çocuk çocukluğunu yapacaktır. Yavaş yavaş terbiye etmeli. Bir meyve bile bir anda olgunlaşmıyor. Hatta bazen kendimizin bile gösteremediğimiz olgunluğu çocuktan bekler, çocuktan o olgunluğu göremediğimizde çocuğa kızarsak, onu azarlarsak yanlış yapmış oluruz...