İzlerken kanım dondu, 'bu nasıl bir öfke patlaması?' diye sordum kendi kendime... İstanbul'da Marmaray'da yaşanan ve görüntüleri sosyal medyaya düşen o kavgadan bahsediyorum.
Hani bir babanın iki çocuğunun gözleri önünde dayak yediği olay var ya işte tam da o. Hangi birine üzüleceğimi bilemedim, iç içe geçmiş o kadar çok kayıp var ki.
Kısaca olayı hatırlatayım; Süreyya Plajı durağında gerçekleşiyor. Bir baba Marmaray'a binerken kapı önünde duran bir kadının kendine geçmesi için yer verdiğini iddia ediyor ve söylenmeye başlıyor. Tartışma, başka yolcuların da dahil olmasıyla kavgaya dönüşüyor. Bu esnada olaya sonradan dahil olan bir kişi adama çocuklarının gözü önünde yumruk atıyor. Ortalığı yatıştıran ise kadın yolcular ve bir yaşlı amca oluyor. Amcanın ağzından çıkan 5 kelimelik cümle bence tokat niteliğinde ama anlayana... Saldırgana "Şerefli ol yanında çocukları var..." diye tepki gösteriyor. Hee es geçmeyelim bir de mavi gömlekli var ortalığı ateşleyen bir genç, yaptığı yanlış ama ona yapılanlar da yanlış. Eğri oturup düze konuşalım şiddete şiddetle karşılık vermek ne kadar doğru.
Sonrasında tabi emniyet harekete geçiyor, 50 yaşındaki saldırgan evinde yakalandıktan sonra ifadeye alınıyor, ardından çıkarıldığı adli makamlarca tutuklanarak ceza evine gönderiliyor. Herkes gözünü 22 yaşında olduğu öğrenilen mavi gömlekliye çeviriyor, ortalık karıştırdıktan sonra gözaltına alınıp salındı. Efenim sosyal medya yangın yeri, resimleri paylaşılıyor, 'gerekeni yapalım' deniliyor. Yapmayalım ve lütfen sakin kalalım. Gazla çalışan bir toplum olmayalım, öfkemize hakim olmayı öğrenelim. Herkesten ricamdır, lütfen ama lütfen 7'den 77'ye şu içimizdeki ilkel egoya hakim olalım.
Yani akran zorbalığından tutun, trafikteki magandalara kadar her yerde şiddet olayları malumunuz. Ama topluma iyi nesiller kazandırmakta en büyük görev sahibi olan annelerin kendine hakim olamamasına ne demeli? Bu olay da Bursa'daki bir ilkokulda çocukların okuma bayramında yaşanıyor. İddiaya göre sahne sıralaması ve yer alma konusunda anlaşmazlık yaşayan bazı veliler arasında sözlü tartışma başlıyor. Bu atışmalar lafla kalmıyor, koca koca kadınlar minik yavruların gözü önünde saç saça baş başa birbirine giriyor. Her çocuk anne ve babasının eseridir, bir şey yaparken önce onları düşünmeliyiz.
Marmaray'a binerken can havli ile bir anlık sinirine yenilen babanın kadına verdiği tepki de yanlıştı, ona yapılanlar da.
İnsanların gözünü saran öfke ile genç yaşlı demeden birbirlerini deşifre edip adaleti kendince çözmeleri de yanlıştı, bir annenin evladının gözü önünde arkadaşının annesine saldırması da.
Çözüm belli, herkes önce kendinin farkına varacak, tedbirlerini alacak. Kendi ile çatışmasını çözemeyenler ise psikiyatri kliniklerinin yolunu tutacak ve önerilen ilaçları kullanacak. Hiç bir ilaç fiziksel ve psikolojik şiddetten daha zararlı değildir.