“Bu nasıl unutkanlıktı böyle?”

“Dün akşama gittim. Aile ortamını hatırlamaya çalıştım. Neler konuşmuştuk? Hangi filmi izledik?..”

Kızımı okuldan almak için yan yola girmem gerekirken dalgınlıkla güzergâhı kaçırınca bir "AVM otoparkında buluşuruz" diye kızımı beklemeye başlamıştım. Okul çıkışında kendisine durumu anlatacak oraya gelmesini söyleyecektim. Fakat telefonunu açmıyordu bir türlü. Moralim altüst oldu.
Radyoyu kapattım. Fena düşüncelerin işgali altındaydım. O yolu kaçırmayacaktım. Dalgınlık ve unutkanlık arasındaki boşluğa bu defa düşmemeliydim.
Aramalarıma cevap alamadıkça mesaj gönderdim. Alışveriş merkezi otoparkında onu beklediğimi yazdım. Birkaç dakika sonra bir kısa mesaj daha… Mesajları da görmediği kanaati oluştu. Servis şoförünü aradım:
“Merhaba Yunus Bey, Semanur serviste mi acaba?”
 Sesimdeki endişe anında servis şoförüne aksetti.
“Öğrencileri henüz almadım. Trafik yoğunluğundan dolayı biraz geç kaldım ama okula varmak üzereyim. Ayrıca Semanur bugün annesiyle döneceğini söylemişti. Siz annesisiniz galiba?"
“Evet, annesiyim” dedim.
Aklıma farklı bir mevzu takılmıştı. Okul çıkışı alacağımı ona söylediğimi hatırlayamadım.
“Görürseniz beni aramasını söyler misiniz?” dedim.
“Tabii ki… Büyük ihtimal okul bahçesinde gözüme ilişir. Meraklanmayın” dedi ve telefonu kapattı...
Zihnim sersemlemişti. Son zamanlarda yakın zaman işlevlerini sıklıkla atlamaya başlamıştım. Unutkanlık yine başıma tebelleş olmuştu. Dünü, bugünü, birkaç saat öncesini hafızamda inşa etmeye çalışıyordum. Unuttuğum yapı taşlarını nereden bulacağıma dair hiçbir fikrim yoktu. Kafamdaki yoğun meşgale beni hayli hırpalıyordu. Bu denli unutkanlığı ele alıp hayra yormaya uğraşıyordum.
Dün akşama gittim. Aile ortamını hatırlamaya çalıştım. Neler konuşmuştuk? Hangi filmi izledik? Sahi dün hangi yemeği yapmıştım? Dolma ve çorba mıydı? Hayır, hayır pırasa pişirmiştim. Hatta “Pırasa görmek istemiyorum ya!” demişti. “Nimete öyle söylenmez!” diyerek her zamanki gibi nasihat edercesine biraz azarlamıştım. Sofrada bu tarz münakaşalarımız arada olurdu.
Sonra ders çalışmak için odasına gitti. Pek sohbet edememiştik. Bu konunun mevzu olup olmadığını muhakeme ettiğimde bahsi geçmediğine kanaat getirdim. Çünkü öğleyin evden çıkarken planlama yapmıştım. Eve dönüşümü okul çıkış saatine denk getirip onu alacağıma karar kılmıştım. Evet, evet! Akşam kesinlikle bahsi geçmemişti. DEVAMI YARIN