Hemşireler tiksiniyordu

Gazetemizin Feridun Ağabey köşesinde derdim özetlenmişti. Yaşadıklarım önemli ve düşündürücüydü. Bu bakımdan anlattıklarımın tamamını hatıra olarak bu köşede dile getiriyorum:

“Eşim üç sene önce bağırsaktan kolon ameliyatı olmuştu. O gün bugündür hastanelerdeyiz...

Geçtiğimiz mart ayında eşim tekrar rahatsızlandı. Hastaneye gittik dokuz gün yattık. Dokuz  gün boyunca sürekli su aldılar, “tüberküloz” dediler.

Adana’ya sevk ettiler. 16 gün de orada yattık. Orada da “hastalığınız verem değil” dediler, “olsa idi ciğerindeki su kesilirdi, seninki başka hastalık” dediler.

Ankara’da bir hastaneye yerleştik. Dört gün sonra “akciğerine metastaz yapmış” dediler. Eşimin kaybettiği zaman, bu arada kullandığı torba torba ilaçlar, verem teşhisi konduğunda hemşirelerin ve doktorların bizi dışlarcasına davranmaları ve göndermeleri… Hepsini yüreğime yazdım… Bunda da var bir hikmet dedim.

Şunu da demeden geçemiyorum serumumuz bittiğinde hemşireleri aramakla zor buluyorduk. Verem teşhisi konduğunda 8-10 hemşire kapının önünde şov yaparcasına “sen gir!”, “o girsin” tartışması yapıyordu. Bu şekilde hastamdan tiksiniyorlardı ve biz devletimizin hastanesinde bunun gibi nice aşağılayıcı durumlarla karşılaşmıştık. Hepsini de içime attım.

Bunların hepsi bir yanaydı. Kimseye bizi aşağılamayın diyemezdim. O hastane personelinin ettiği yemine sadakatiyle ilgiliydi. Ama bir başka ve herkesi ilgilendiren bir sıkıntı var ki söylemeden geçemiyorum.

Koca koca hastanelerde namaz kılacak yer bulamıyoruz. Memleketimize yeni onkoloji hastanesi yapıldı ki Cumhurbaşkanlığı külliyesi kadar. Neredeyse kaybolursunuz içinde… Bir dinlenme odası var, oturduğum ev kadar ve artı balkonu var… Ama balkonun kapısı kilitli… Bu balkonun bir köşesine iki kişilik de olsa namaz kılınacak yer yapılamaz mıydı? İsterdim ki, her servise küçücük de olsa namaz kılınacak bir yer yapılsaydı. Ama bir tane bile olmaması düşündürücü değil midir?

Hastanelerin müzmin müdavimi olarak bu üç sene içerisinde kiminle görüştüysem aynı dertten muzdaripti. Herkes “yer olsa namaz kılardık” diyorlar. Öyle göz göre göre namazlarını insanlar kazaya bırakıyorlar. Hasta eşim hasta yatağında karyolanın yanında kılıyor. Diğer erkek hastalar çıkarsa ya da uyuyorsa ben de hemen orda kılıyorum. DEVAMI YARIN