Meğer doktor arkadaşıymış...

“Bizi şehir merkezine gönderince doktor söylediği için kayınbiraderim bir şey demedi.”

 

 

 

Yıllar önce yeni gelinken yaşadığım bir hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum...

 

Kaynanam, hasta çocuğumu doktora götürme bahanesiyle bile şehre gitmemizi istemiyordu. Peki şehre gidersek ne olacak? Belki o vesileyle evleri şehirde olan annemlere giderim de altı aydır yüzlerini görmediğim anamı babamı görürüm. Ne bileyim o yıllar böyleydi...

 

Çocuğu doktora götürmek üzere hazırladım. Kayınbiraderim ile birlikte köyden yürüyerek ilçeye gittik. O zamanlar ilçe de köy gibiydi. Kayınbiraderim beni doktorun bulunduğu yere bıraktı. O da kendi derdinde. Gelmişken kasabada biraz gezecek. “Ben saat dörtte gelirim” sizi almaya dedi.

 

Akrabalarımızdan Nihal Teyzemin evinin yakınındaydık. Kayınbiraderim de ayrılınca gidip Nihal Teyzeme durumu anlattım. Dedim ki: “Altı aydır annemlerin yüzünü görmüyorum. Doktor beyin hanımını tanıyorsun. Ona söylesen de doktor beye iletse. Bizi şehir merkezine havale etseler. İlaç verip göndermeseler!..”

 

Nihal Teyzem hâlime bakıp acıdı. Doktorun hanımına gidip söylemiş. “Bu kızcağızı annesine göndermiyorlarmış. Şehir merkezine havale ederseniz sevap olur...” Doktor da çocuğun durumuna bakıp ciddi bir tehlikesi olmadığını anlayınca bu vesileyle bizim şehre gidip annemleri görmem için hanımının ricasını dikkate almış.

 

Bizi şehir merkezine gönderince doktor söylediği için kayınbiraderim bir şey demedi. Onun söylediği adresteki doktora gittik. Doktora ayrıca ne tembih ettiyse. Çocuğu muayene eden doktor kayınbiraderime dönüp dedi ki: “Bu çocuğa şimdi ilaçlarını yazıyorum. Beş gün sonra mutlaka görmem lazım. Buralarda yakında kalacak yeriniz var mı? Kayınbiraderime fırsat vermeden bir adım öne çıkıp fısıltı hâlinde “Annemlerin evi var efendim” dedim.

 

Doktor bey de “Tamam gidip annenlerde kal. Beş gün sonra çocuğu bana geri getir” dedi. Kayınbiraderim doktor beyin söylediğine karşı gelemiyordu. Çünkü o yıllarda öyleydi... Ben de hem hayret edip hem sevinmiştim. Meğer o doktor ilçedeki doktorun arkadaşıymış. Bir gelin kızı birkaç gün annesine uğrayıp hasret gidersin diye böyle anlaşmışlarmış...

 

Bu vesileyle birkaç gün annemlerde misafir olup tekrar köye gelin olduğum halamın evine döndüm...

 

Rumuz: “Yer demir gök bakır”