"Tek geçim kaynağı maaşı olan biri olarak geçim sıkıntısına düştüm. Adım sarhoşa çıktı!.."
26 Ağustos 2014 gecesi İzmir-Çorum seferini yaparken, bayan yolcularımızdan birisinin çocuğunun tuvalet ihtiyacı olduğunu söylemesi üzerine, gördüğüm ve güvenli olur diye yanlarında durduğum polis ekibinin alkol muayenesi ile beni alkollü çıkartmalarına ve ehliyetime el koymalarına kahroldum. Durumu kabul etmedim ve evrakı imzalamayıp Afyon Emirdağ Gömü'den firmamı aradım.
Firmamın yönlendirmesi ile hastanede doktor raporu olmadan imza atmayacağımı bildirdim.
Bunun üzerine otobüsü yedek şoförümüzle yola çıkardık. Fakat dikkat edilmesi gereken bir konu... Yola çıkacak olan ikinci şoförümüz için de alkol muayenesi istememize rağmen, polisler gerek görmedi. Öncelikle bizim firmamızda hiçbir şoförün alkollü olmasına ihtimal yoktu. Çünkü yola çıkmadan firma tarafından tüm şoförler için alkol testi yapılıp tutanak tutulurdu.
Otobüsü gönderdikten sonra, polis otosuyla birlikte Emirdağ Devlet Hastanesi'ne gittik. Oradaki cihazı da üfledim sonuç "sıfır" çıktı. Fakat cihaz belge veremediği için nöbetçi doktor kan tahlili yaptırdı ve tahlil sonucum "2,4" promil çıktı. Ben sonucu aldıktan sonra ekibi tekrar aradım. Gelip beni almalarını istedim. Onlar bana "taksiye bin gel, parasını biz veririz" dediler fakat kabul etmedim. Gelip beni aldılar ve Bölge Trafik Müdürlüğü'ne gittim. Evrakları gösterip ehliyetimi istediğimde, ancak mahkeme kararı ile verebileceklerini belirterek, benden özür dilediler.
Bu nasıl resmiyetti böyle? Yapılan bir yanlışlığın sonucu hakkım olan ehliyetimi niçin mahkeme kararıyla alacaktım? Çıldırmamak işten değil...
Olay mahkemeye intikal etti ama ehliyetim olmadığı için işimi yapamaz duruma düştüm. İşten çıkarıldım. 28 Ağustos'ta Çorum Sulh ve Ceza Mahkemesi aracılığı ile Emirdağ Sulh ve Ceza Mahkemesi'ne müracaatta bulundum. Ehliyetimi almak için mahkemeden mahkemeye dava açmak gibi bir yol gösteriliyordu bu çağda bu devirde... Sonuç? 28 Ağustos'tan beri hiçbir cevap yok... Daha dosyama açılıp bakılıp bakılmadığını bile bilmiyorum. Tek geçim kaynağı maaşı olan bir insan olarak geçim sıkıntısına düştüm. Adım sarhoşa çıktı. Tüm huzurum ve aile düzenim dağıldı. 45 yıllık meslek hayatımda. Yıllarca yurt dışına çalıştım. Hiçbir ülkede böyle bir muameleyle karşılaşmadım. Bozuk bir cihaz ve bir kuru inat yüzünden tüm mesleki itibarımı yok ettiler. Ne yapacağımı bilemiyorum...
Cavit Çıtak-Çorum