"Öfkeni benden mi alacaksın?"

"Kayınvalidem ile aralarında bir düğünde kalp kıracak derecede tartışma yaşamışlar. İçinde bir öfke oluşmuş..."

Kocamın iş arkadaşının hanımıydı. İlk defa gidiyorduk o evlerine. Hanımı da tanımıyordum. İki mahalle ileride oturuyorlarmış. Akşam çay içmeye evlerine gittik. Kocamla iş arkadaşı salonda oturdular. Biz de hanımı ile oturma odasına geçtik.

Fakat evin hanımı geldiğimizden memnun olmamış gibiydi. Suratı bir karıştı. Çay faslına geçince dayanamadım:

-Sizi tanımıyorum. Evinize de eşim eşinizle iş arkadaşı olduğu için ve o getirdiği için geldim.

-Ben sizi tanıyorum, dedi.

"Nereden tanıyorsunuz?" diye şaşırdım. O başladı konuşmaya. Meğer kayınvalidemi tanıyormuş. Kayınvalidem ile bir düğünde kalp kıracak derecede tartışma yaşamışlar. Bu tartışma sonunda benim kayınvalidem ve ailesine karşı içinde bir kırgınlık, bir öfke oluşmuş. Dedim ki:

-Hanımefendi, ne sizin konuştuklarınızdan haberim var, ne de onlar benimle ilgili bir durum... Sizin anlattıklarınız ben o eve gelin gelmeden önce yaşanmış. Kaldı ki ben varken yaşansa bile benimle ilgisi yok. Siz şu anda kayınvalidesine kızdığınız için gelinine tepki gösteriyorsunuz. Ve ben sizin evinizde misafirim.

O yine de "Bana şunu yaptı, böyle terbiyesizlik olur mu? Bu yaptığı insanlık değil. Ne kadar kaba insanlar" filan saymaya devam ederken dedim ki:

"Bakın ben buraya sizin öfkenizi dinlemeye gelmedim. Eşim eşinizle iş arkadaşı olduğu için ve eşim getirdiği için geldim. Onlar şimdi salonda oturuyor. Eğer istemiyorsanız ben sizin evinizde kalmaya da gelmedim. Lütfen gidin söyleyin eşinize. Benim eşime haber versin ve çıkalım."

Ben gitmeye kararlı bir şekilde ayağa kalktım. O da dışarı çıktı... Biraz sonra sakinleşmiş olarak geldi. Hatasını anlamış gibiydi:

"Kusura bakma. Seninle ilgisi yok evet. Ama öfkemi kontrol edemedim" diyerek bir köşeye oturdu. Ben de odada bekledim, yeni bir kriz oluşmasın diye. Ama otobüs bekler gibi eşimin salondaki misafirliğinin bitmesini bekledim. Elbette bu o ev ile ilk ve son görüşmemizdi... Ama kadının bana olan o tavrından anladım ki dediği gibi kayınvalidem hatalı olsa bile onun da sorunlu bir ruh hâli vardı. Bu olayı kimseye söylemedim. Çünkü gerçekten dedikodudan nefret ederim. Şu an bile insanların hangi ruh hâlinde olduğunu anlatmak ve farkındalık oluşturmak için bu hatıramı paylaşıyorum. Tabii ki kimler olduğunu kimseye söylemeden...