Sevgi emek ister

"Annem 'iyi ki benim çocuğum olmamış yoksa sen olmazdın' diyebilecek kadar yürekli, muhterem bir kadın..."

Bu köşede saygıdeğer okuyucularımızın birbirlerinin hatıralarını okudukça kendi hatıralarının zihinlerde canlanması, bir başka hayattan yola çıkarak kendi hayatının farklılıklarını görmesi ve yerine göre ibret alması yerine göre mutlu olması ne güzel bir duygu... Bugünkü yayınlanan hatıra da dört gün önce yine bu köşede yayınlanan bir hatıranın duygulandırmasıyla kaleme alınmış. Paylaşıyoruz yine sizlerle...

"Gazetenize abone olan emekli öğretmen bir bayanım. Köşenizde 14 Şubat Sevgililer Gününde 'Evlatlığımın ailesini bulmak istiyorum' diye paylaşılan hatıra benim bu anlamlı günde tüm duygularımı ön plana çıkardı. Ben de hayatımla ilgili duygularımı paylaşmak istedim.

'Sevgi' duygusunu hâlâ anlamamış olanlara gelsin bu yazım. Kimseyi suçlamıyorum. Kimse için yazmıyorum. Amacım sadece 'sevgi'nin ne kadar anlamlı bir duygu olduğunu ön plana çıkarmaktır...

Buradan canım anneme, beni karnında değil kalbinde büyüten çok değerli anneciğime sesleniyorum... Çok teşekkür ederim canım annem. Çok saygıdeğer rahmetli babacığım. 'Sevgi emek ister'... Gerçekten de siz sevgi yolu emekçileri olarak kalbimin en değerli köşesindesiniz.

Ben de 'Evlatlık' bir çocuğum. Ama asla kendimi böyle görmedim. Çünkü anneciğim beni 9 ay 10 gün 'kalbinde' taşıdı. Hayatımı sevgi dolu bir ailede o ailenin en değerli parçası olarak (şu an 51 yaşındayım) devam ettirmekteyim. Ben annemin kalbinden 4 aylık doğmuşum. Ailem beni hiçbir zaman dışlamadı. Hep kendilerinden bir parça olarak gördüler. Bana çekirdek ailem ve tüm ailem (Dedelerim, ninelerim, halalarım, teyzelerim, dayılarım, amcalarım...) sevgilerini emekleriyle bağışladılar.

Köşenizdeki yazıda 'Koruyucu aile olabilir ama kimseye evlatlık edinmeyi tavsiye etmiyorum' diyen bayan arkadaşım bir düşünsün bakalım o çocuğu kalbinde mi büyütmüş?

Ben naçizane bir 'evlatlık' olarak -ki kendimi asla böyle görmedim- ailem asla bunu bana hissettirmedi... Öğrenilecek yaşta öğrendim. Şimdi benim annem 'iyi ki benim çocuğum olmamış yoksa sen olmazdın' diyebilecek kadar yürekli, muhterem bir kadın... Ellerinden öpüyorum. Tüm çocuğu olmayan ailelere buradan sesleniyorum:

Ne olur alın bir kimsesiz çocuk... Ya koruyucu aile olun ya da evlat edinin. 'O'na tam bir anne olun yüreğinizde taşıyın...

'Sevgi emek ister'... Sevgiyle kalın hoşça kalın!"

Ayşe Emel Uysal-Emekli Öğretmen Gediz/Kütahya