Tanımadığım evde ne işim var?

 

Oturduğum apartmanın dış kapısından sokağa çıkıp birkaç adım attım ki az ileride balkonlardan birinden bir ses geldi:

“Evladım bir bakar mısın?”

Şöyle sağıma soluma baktım. Benden başka kimseler yok. Benim bakındığımı anlayınca ses tekrar geldi. Baktım ki yukarıdan geliyor:

“Buyur teyze bana mı sesleniyorsun?”

“Sana sesleniyorum he. Mustafa Amcan yataktan sandalyeye geçerken yere düştü de kaldıramıyorum. Bir yardım eder misin?”

Hiç tanımadığım bir kimseydi… Sabahleyin işe gideceğim. Apartmanın beşinci katı filan... Acaba gitsem mi gitmesem mi? İnsanların başına her türlü sıkıntı gelebiliyor.

“Tanımadığım evde ne işim var benim?”

Bir taraftan bu tedirginliği yaşıyorum. Bir taraftan da genlerimizde hâlen öldürülemeyen iyilik yapma ve yardımlaşma duygusu olanca samimiyetiyle duruyor.

Tereddüt ederek de olsa geri döndüm. Merdivenlerden beşinci kata çıktım. Aralanmış kapıdan içeri gidim. 55-60 yaşlarındaki teyze beni “Mustafa Amca” dediği yataktan yere düşen ve kalkamayan amcanın bulunduğu odaya götürdü.

Mustafa Amca yerde uzanmış çaresiz yatıyordu. İnsanın yürümeyi bırakın, ha deyince ayağa kalkabilmesi bile ne büyük nimetmiş, onu orada anladım.

Selam verdim Mustafa Amca’ya “geçmiş olsun” dileklerimi söyledim. Yataktan kalkıp sandalyeye oturacakken dengeyi kaybedince yere yığılmış. Bir daha da kendini kaldıramıyor. Hatta bana dedi ki:

“Sen de beni tek başına kaldıramazsın!”

“Bir deneyelim bakalım” dedim. Teyze bir koluna girdi, ben bir koluna girdim. Biraz gayret ederek sandalyeye oturmasını sağladık. O kadar sevindi ki sevincini elleriyle alkış yaparak gösterdi.

Teyze bana “sen yabancı değilmişsin, bizim kahvecinin oğluymuşsun” filan dedi.

Mustafa Amca da beni kahvecinin oğlu zannetmiş.

“Hayır teyze, ben sizi tanımıyorum, siz de beni tanımazsınız” dedim. “Ben kahvecinin oğlu değilim” dedim.

“Sağ ol Allah razı olsun evladım” dedi, “Peki nerelisin sen?”

“Sivaslıyım Mustafa Amca!”

“Hey gözünü sevdiğim, Sivaslılar her yere yetişir böyle” dedi. Çok duygulandı. Ben de “memleketimizin bütün insanları yardımseverdir Mustafa Amca” dedim. “Öyledir” diyerek beden diliyle onayladı. DEVAMI YARIN