Bir kuş olmak istedim

Bir öğle vakti, Eyüp Sultan'da otobüs durağında beklerken, ruhum gökyüzüne bir cümle savurdu:

 

"Bir kuş olup uçmak istedim, gözü kör insanların arasından."

 

O zaman hızlıca not ettim bu sözü. Yaklaşık geçen 15 yıl sonrasında bu gökyüzüne savrulan cümle geldi bu gece gönlüme kondu.

 

Neydi beni insanların arasında nefes aldırmayan?

 

Aslında insanların ta kendisi idi.

 

Birbirini açığından, kusurundan vurarak kendi nefislerini tatmin etme tavırları,

 

Fütursuzca ağızdan savrulan cümle kümeleri,

 

Öznesi kaybolmuş, yüklemi ise "isyan, küfür" dolu cümleler idi.

 

İçimde yankılanan haykırışım bu insan güruhuna idi.

 

Ama ben hiçbir zaman bu gönlümdeki vaveylayı dillendiremedim.

 

Şimdi yıllar geçmesine rağmen içimde büyüttüğüm bu düşünce sarmalına bakıyorum... Uzun uzun izliyorum onu.

 

Sahi bu cümle ruhumdan gökyüzüne savrulduğu zamandan taa bugüne kadar nasıl da sabırla beklemişti açığa çıkmayı.

 

Biri yüksek bir tepeden haykırırcasına bağırsa sanki bütün gönül yükümü alacakmış gibi:

 

"Bir kuş olup uçmak istediimmmmm, gözü kör insanların arasındannn" diye haykırdığında sanki o boğazındaki düğüm çözülecekmiş gibi...

 

Ama olmadı,

 

Yutkundu yine.

 

Sahi ben ne zaman kuş olup uçmak istedim?

 

Bilmiyordum ki, ben kendimi hiç buralı hissetmedim...

 

     Âmine Kübra Salar

 

 

ŞİİR

 

     Bana deli dediler

 

 

Şu dünya âleminde kara para isteyen

 

Diller akıllı oldu bana deli dediler.

 

Helâl haram demeden yetim hakkını yiyen,

 

Filler akıllı oldu bana deli dediler.

 

 

 

Yeni doğmuş bebeğin hayallerini satan,

 

Anasından koparıp derdine hasret katan,

 

Bir maddenin uğruna mazluma bomba atan,

 

Kollar akıllı oldu bana deli dediler.

 

 

 

Küçüğüne kırıcı büyüğüne saygısız,

 

Burnu 'Kafdağı'ndadır gelecekten kaygısız,

 

Nefsin kölesi olmuş kalbi katı sevgisiz.

 

Kıllar akıllı oldu bana deli dediler.

 

 

 

Ormanları katledip devirir çınarları,

 

Yalancı şahitlikte başroldür hünerleri,

 

Timsah gözyaşlarıyla çağladı pınarları,

 

Seller akıllı oldu bana deli dediler.

 

 

 

Dünyayı yaşanılmaz bir hallere getiren,

 

Körpecik umutları yarınları bitiren,

 

İhaneti yaşatıp namusunu yitiren,

 

Kullar akıllı oldu bana deli dediler.

 

 

 

Benim kendimden başka kime bir zararım var,

 

Yüreğimde imanla Rabbime ikrarım var.

 

Bu uğurda ne korkum ne de bir firarım var,

 

Eller akıllı oldu bana deli dediler.

 

 

 

     Durmuş Tunacık

 

 

DUYGU DAMLASI

 

 

DOĞRULAR: Kendini anlatamamak ne kadar insanı üzerse, karşıdakini anlamamak da karşıdakini o kadar üzer. Benim doğrularım diye kendi doğrularını savunmakta sonuna kadar haklısın ama senin doğruların benim doğrularımla çakışıyorsa benim doğrularımın, senin doğruların yanında hiç anlamı yok mu? O zaman sen bencillik etmiş olmuyor musun? Beni bencillikle suçlarken aslında kendin bencil olduğunun farkında mısın? Ne olur biraz kendini hesaba çek! Sen her konuda nasıl ki kendinin dediği olsun istiyorsan, bilesin ki herkes her konuda kendi dediğinin olmasını ister. O hâlde herkes kendi istediğinin olmasını isteyince hiç kimsenin istediği olmaz. Sorunlar da kavgalar da hep bu sebeple çıkar... Buraya kadar normal iki medeni insanın durumunu dile getiriyoruz. Bir de iletişime kapalı, anlama sorunlu olanlar vardır. İşte “ahmağa verilecek en güzel cevap susmaktır” sözü galiba böylesi kimseler için önerilmektedir...

 

 

 

 

 

Yetenekli Kalemler'de önceki yazılar...