Paylaşmak güzeldir...

“Mesut olmak istiyorsak başkalarına da saadet vermeye mecburuz, zira saadeti verirken biz de alırız” demiş Moore.

Ben de diyebilirdim ama ciddiye alınmaz diye şeettim. O zaman direkt dalıyorum konuya: 

Bir toplumun afeti, kültürel yozlaşma ile başlar zaten son hemen yakında...

Daha sonra detaylı irdeleriz lakin işin özeti şu: 

"Birey" olayım derken bencilliğe gittik biz. O yüzden arkadaşlıklar da ilişkiler de, evlilikler de diken üstünde...

Hüzün de, sevinç de, varlık da darlık da paylaşılırdı eskiden.

Hatırlamalı ve acilen tatbik etmeli yeniden...

          ***
Soğuk bir kış akşamı, bir pidecinin kapısından içeri, yaşlı bir amcayla teyze girmiş, bir masaya oturmuşlar.

Amca masaya gelen garsona, büyük bir pide, bir çoban salata ve bir ayran ısmarlamış.

Garson az sonra siparişleri getirmiş.
Amca pideyi ikiye bölerek yarısını teyzenin önüne koymuş, sonra salatayı ikiye bölerek tabağın karşı kısmına doğru itmiş, sonra ayran bardağını ortaya koymuş, önce bir yudum kendisi içiyor, sonra da teyze bir yudum alıyormuş.
"Ne tatlılar, iki tonton buraya gelmişler, bir kişilik yemeği ikisi yiyor" diye onları izliyormuş.
Az sonra fark etmişler ki teyzenin önünde yarım pide ve salata olduğu gibi duruyor, kocasının afiyetle yemek yiyişini seyrediyor, arada bir de ayrandan bir yudum alıyormuş...
Sonunda orada çalışanlardan biri dayanamamış, yanlarına gitmiş;

"Affedersiniz, ben sizi izlemekten kendimi alamadım, lütfen izin verin, size bir pide kendim ısmarlayayım" demiş.
Yaşlı amca; 

"Teşekkür ederiz ama, biz hâlimizden memnunuz. 50 yıldır evliyiz ve her şeyimizi işte böyle paylaşırız" cevabını vermiş...
Bunun üzerine genç adam teyzeye dönmüş:

"Peki ama teyzeciğim, siz neden pidenizi, salatanızı yemiyorsunuz, neyi bekliyorsunuz?"
Yaşlı teyze cevap vermiş:

"Dişlerimi..."

Ninem diyor ki; Ekmeğini yalnız yiyen, yükünü yalnız taşır.