Kısa kısa...

Yaşlı kadın yolda ağır adımlarla yürümektedir…
Arkadan gelen biri soluk soluğa “Ana sizin mahalle yanıyor… Ateş her yanı sardı… Senin eve doğru ilerliyor...” der…
Kadın hâlini bozmaz, ağır ağır yürümeye devam eder…
Haberi getiren, yaşlı kadının anlamadığını düşünür ve felaket haberini tekrar eder…
Halbuki yaşlı kadın her şeyi çok iyi anlamıştır…
Ve o bir Allah dostudur…
Sakin ve kendinden emin bir ifadeyle heyecanlı haberciye döner ve tane tane konuşur:
“Meraklanma evladım… Benim eve bi’şey olmaz… Çünkü O, gönlünü yaktığı kulun bir de evini yakmaz!..”
             ***
Bişr-i Hâfî hazretleri, bir sohbetinde buyurdu ki;

“Bir gün Bağdât’ta bir adam gördüm. Bin kırbaç dayak yediği hâlde hiç sesini çıkarmadı. Sonra kendisini cezaevine götürdüler… Peşini takip ettim ve niçin dövüldüğünü kendisinden sordum. Bir kadına âşık olduğundan bu hâle düştüğünü söyledi. Bu kadar dayak yediği hâlde neden ses çıkarmadığını sordum;
-Sevgilim bana bakıyordu, dedi. Bunun üzerine kendisine;

-Ya Allahü teâlânın seni devamlı gördüğünü bilseydin hâlin nice olurdu? dediğimde, ‘Allah…’ diye haykırarak yere düştü ve ruhunu teslim etti…”
             ***
Sa’düddîn-i Kaşgârî hazretleri anlatıyor:

“Murâkabeyi, kendi iç âlemime dönüp kontrol etmeyi kediden öğrendim. Bir gün bir kedinin, deliğin başında kılını dahi kıpırdatmadan beklediğini gördüm. Geriden tâkip etmeye başladım. Kedi, deliğin ağzında, farenin çıkmasını saatlerce hareketsiz bekledi.
Bu sırada; ‘Ey kendisine dahi bir faydası olmayan Sa’düddîn! Bir kedi, maksadına kavuşmak için bu kadar dikkatli oluyorken, sen kalbini temizleyip, Rabbinin emirlerini yapmak ve yasaklarından kaçmakta niçin dikkatli olmazsın. Yazıklar olsun sana ey nefsim!’ demekten kendimi alamadım. O günden sonra, bir ân bile Rabbimi hatırımdan çıkarmadım…”
             ***
‘Rızık’ denince hep maddi boyutunu anlıyoruz. Oysa; Sevmek sevilmek de rızık meselesi, iyi insanlara denk gelmek de… O hâlde, rızkımız bol olsun...
Hayırlı iftarlar…

Ninem diyor ki; Feda edemeyen veda eder!..