Baba evini bulamayan evlat!..

“En son yedi yıl önce gelmişti memleketine ve baba evine, babasının vefat ettiği gün...”

 

 

Telaşlı adımlarla söylene söylene uçağa yetişmeye çalışıyordu: “Bu kadar yoğunluğun arasında bu iş nereden çıktı?..” Hem söyleniyor hem de kendini mecbur hissediyordu adımları ve nefesi hızlanırken.

Dün gelen telefonla en erken uçak için yer ayırtmıştı Tarık. Memleketten gelen telefonda Tarık’ın neredeyse unuttuğu babası ve annesinin son nefesini verdiği ev için çağırıyorlardı. Sebep de kentsel dönüşüm projesiydi. Resmî işlemleri halletmesi için gelmesi gerektiğini bildirmişlerdi...

Uçaktan inip bir taksiye atlayan Tarık yarı yanlış yarı doğru anlattığı yollardan evini tarif etmeye başladı şoföre. En son yedi yıl önce gelmişti memleketine, babasının vefat ettiği gün.

Evlatlık görevlerini yerine getirmiş çocukluğunun geçtiği evde bir gece bile yatmadan geri dönmüştü işlerinin başına.

“Adını verdiğin mahalle burası abi” diyen şoföre ne cevap vereceğini bilemeden bakmıştı artık tanıyamadığı sokak arasında. Tüm boş arazilere apartmanlar dikilmiş, baba evi yüksek katlar arasında âdeta kaybolmuştu.

-Beni müsait bir yerde indir, dedi şoföre.

Yürüyerek adrese gitmeye başladı. Birkaç yanlış sokağa girdi çıktı. Etrafa bakındı biraz sıkkın biraz endişeliydi. Eski komşulardan kimse kalmamış ya da her biri yeni yapılan apartmanların bir katına yerleşmişler kim bilir belki de sığışmışlardı.

Etrafa bakındı, bisiklet sürdüğü kaldırımları aradı gözleri; top koşturduğu boş arsaları ilk aşkı komşu kızının evini hayal etti bir çırpıda.

Mahallenin son on beş yıllık değişimine inanamadı. Babasının cenazesine geldiğinde değişen mahallesine dikkat etmediğini düşündü. Tanıdık birini aradı gözleri köşebaşlarında, mahalle kahvesini aradı, mahalle marketini. Tanıdık hiçbir şey ulaşmadı gözlerine.

Aklına gelen fikirle yüzüne tatlı bir tebessüm yerleşti. Mahalle camisi geldi hatırına... Kendisinin her yaz Kur'ân kursuna gittiği evi ile arasında iki sokak bulunan camiyi bulursa oradan bulacaktı hiç gelmediği baba evini...

Yoldan geçen ilk kişiye camiyi sordu. Bir site için yapılan yeni bir camiyi tarif ettiler. İkinci defa şansını denedi caminin adını vererek, bu defa tutturdu camiyi; oradan da evini bulmak için adımlarını hızlandırırken zihninden geçti. En son ne zaman bir caminin yolunu tuttuğunu hatırlamaya çalıştı... DEVAMI YARIN