Bir sarhoşun ibretlik tövbesi!

A -
A +

Kutbüddîn Bahtiyâr Kâkî hazretleri bir gün şunu anlattı:

Bir arkadaşla sefere çıkıp, bir nehrin kenarında mola verdik. Ancak garip bir hâdise oldu orada.

 

Şöyle ki;

 

Biz orada otururken koca bir akrep, hızlı hızlı gidiyordu. Ben, arkadaşıma;

 

“Bak, bu akrep süratli gidiyor. Onun bu gidişinde bir hikmet olsa gerek” dedim.

 

O da hak verdi bana.

 

Tâkip ettik o hayvanı.

 

İlerde büyükçe bir yılan dikkatimizi çekti. Merakla baktığımızda, akrebin, o yılanı sokup öldürdüğünü gördük.

 

Şaşırmıştık ikimiz de!

 

Hikmetini merak ettik.

 

Derken bir adamın yatmış uyuduğunu fark edince hayretimiz daha da arttı! Ne akrepten haberi vardı adamın, ne de yılandan.

 

O esnada, fenâ bir “koku” hissettik adamın üzerinde.

 

“Şarap kokusu”ydu bu.

 

Meğer şarap içip sızmış o yere. İkimiz de bu olanlara bir mânâ arıyorduk ki, gâipten bir sesle irkildik!

 

“Biz lütfumuzu, hep iyi insanlara saçsaydık, böyle günahkâr kullara kim bakardı?” diyordu.

 

O adam bu sesle uyandı...

 

Biz olanları kendisine anlatınca çok duygulandı.

 

O gün içkiyi bıraktı.

 

Ve ibâdete başladı.

 

Yetmiş defâ hac yaptı. İlim ve ibâdete sarılıp, büyük bir âlim oldu.

 

 

 

Abdüllatif Uyan'ın önceki yazıları...