“Ölünce beni oraya defnedersiniz”

Edremit'te yetişen velîlerden Somuncu Dede “rahmetullahi aleyh”, bir gün bir talebesini alıp dergâhın yanındaki fidanlığa gitti.

 

Birlikte fidanları buduyorlardı ki, bir ara o gence;

 

“Bak evlâdım!.. Şu yan sürgünleri görüyor musun, işte bunları budamak lâzım” buyurdu.

 

Talebe sordu:

 

“Neden hocam?”

 

Cevâbında;

 

“Bunlar budanırsa fidanlar daha çabuk büyür ve daha çok meyve verirler. Bir Müslüman da nefsinin günah olan arzularını keserse îmânı daha bir nurlanır, kuvvetlenir ve parlak olur” buyurdu.

 

Sonra etrâfa baktı.

 

Yeşillik bir yeri gördü.

 

O yeri ona gösterip;

 

“Ölünce beni oraya defnedersiniz” buyurdu.

 

Delikanlı üzüldü!

 

Hocasına dönüp;

 

“Aman hocam. Allah uzun ömürler versin size. İnşallah biz görmeyiz o günleri” dedi.

 

Büyük velî, mahzun ve üzgün bir edâ ile;

 

“Görürsünüz, görürsünüz, hem de pek yakında!” buyurdu.

 

Ve o gece hastalandı mübârek.

 

Ve kavuştu rahmet-i rahmana.

 

Gençler ağlayıp gözyaşları içinde namazını edâ ettiler!

 

Gösterdiği yere defnettiler.

 

 

 

 

 

Abdüllatif Uyan'ın önceki yazıları...