Önce eğitim reformu...

Bitip tükenmek bilmeyen paketlerle, en değerli varlığımız olan zamanımızı israf etmeyi sürdürüyoruz. Samimi davranmıyor, gerçekleri dile getirmiyor, mevcut çıkar düzenine yürekli bir şekilde karşı çıkmıyoruz. Ülkesine hizmet etmek istediğine ve iyi niyetine emin olduğumuz, Sayın Kemal Derviş''e tuzaklar kurup duruyoruz. Önce, fazla abartıp, sonra da yerin dibine geçirme, alışkanlığımızı sürdürüyoruz. Herkes biliyor ki, en önemli ve öncelikli icraat, EĞİTİM REFORMU''dur. İnsana öncelik verilmeli, tüm yatırımların odağına genç insanlarımız yerleştirilmelidir. 21. asra uygun, kaliteli, yüksek vasıflı, teknolojik bilgi ve becerilere sahip, geniş ufuklu, analiz kapasitesine ulaşmış, iyi yabancı dil ve bilgisayar bilen, gelişmeleri anında takip edebilen ve uyum sağlayabilen; riske katlanabilen, kapağı Devlete, BİT''lere ve KİT''lere atmayı düşünmeyen; üretmeden tüketmeye tenezzül etmeyen, "bilgi/bilim ve hoşgörü asrına" uyum sağlayan; okumayı, araştırmayı çok seven, kişilik haklarına sahip çıkan, çıkar uğruna taviz vermeye tenezzül etmeyen, fikir/ifade/vicdan ve teşebbüs hürriyetlerinin hayati değerini idrak eden nesiller yetiştirmeliyiz. Bakınız, Avrupa ve ABD''de, ilkokul çocuklarına "diz üstü bilgisayar" verilmesi uygulaması başlatılmaktadır. Bizim de, değerli evlâtlarımıza, bu şartları sağlamamız, yarışmaya eşit şartlarla iştiraklerini temin etmemiz, zaruridir. 1- Özellikle, kız çouklarımızı mutlaka eğitmeliyiz. Zira, gelecek nesillerin kalitesi, (Ailenin temel direği olan) Anne''lerin iyi eğitimli olmasına bağlıdır. Aksi halde, çocuğun eğitimindeki en önemli faktörü ihmâl etmiş oluruz. 2- Eğitim süresi 11 yıl olmalıdır. Batı''da olduğu gibi, bu süre sonunda, genç bir mesleğe sahip olma imkânı bulmalıdır. Normal liseler kapatılmalı, meslek liselerine önem verilmelidir. 3- Eğitim, mahalli idarelere (belediyelere, il özel idarelerine) ve özel sektöre aktarılmalıdır. Milli Eğitim Bakanlığı, sadece koordinatör ve denetim görevi yapmalıdır. Eğitim (ve sağlık) ile ilgili yatırımlar, ciddi biçimde teşvik edilmelidir. 4- Eğitimin hedefi, "iyi vatandaş yetiştirmek" olmamalıdır. Araştıran, farklı fikirler üreten, kendine güvenen, riski göze alabilen, geniş ufuklu, müteşebbis ruhlu, insanlar yetiştirilmelidir. Devlet ideolojisi ile beyinler yıkanmamalı, ufuklar körletilmemelidir. 5- Özel okullara ve özel üniversitelere destek olunmalıdır. Eğitimin ve demokrasinin önündeki en büyük engellerden biri olan, YÖK lâğvedilmelidir. 6- İlköğretim dahil, tüm eğitim paralı olmalıdır. Herkes, tesbit edilen bedeli mutlaka ödemelidir. Gerçek fakirler için; burs/kredi ve eğitim vakıfları sistemi ile problem çözülmelidir. Ancak, hayata atılınca, herkes, aldığını geri ödemelidir. Bu bedeller, tamamen eğitime tahsis edilmeli; binası, laboratuvarı, kütüphanesi ve tüm fizikî şartları ile, en mükemmel eğitim mekânları tesis edilmelidir. 7- Öğretmen yetiştiren fakültelerde en yüksek puanlar esas alınmalıdır. En kaliteli beyinler eğitime yönlendirilmelidir. Eğitimde, "sözleşmeli istihdam sistemi" ihdas edilmelidir. Ücretler, yeterli düzeye getirilmeli, öğretmenler maişet derdinden kurtarılmalıdır. (Kaliteye ve verilen emeğe paralel ödeme yapılmalıdır.) Özellikle, ilkokul öğretmenlerine en büyük önem verilmelidir. Zira, en büyük görev ve sorumluluk bunlara düşmektedir. (Şahsen, bize okuma ve araştırma aşkını aşılayan; vatan sevgisini tüm hücrelerimize kadar işleyen; ilkokul öğretmenim İlhan Terzioğlu''na tam anlamı ile minnettarım.) 8- Normal eğitimin yanısıra, "meslek kazandırma" programları da, geniş boyutlarda uygulanmalıdır. Bilhassa, ev hanımları ve genç kızlarımız meslek ve gelir sahibi yapılmalıdır. Türkiye, tüm kesimleri ile Eğitim konusunun üzerine eğilmek zorundadır. Kalkınmamız, lider olmamız, demokratik ortama ulaşmamız, buna bağlıdır. 21. asır yüksek teknolojiye ve iyi yetişmiş insanlara sahip ülkelerin ayakta kalabileceği bir dönem olacaktır.